مدیریت دولتی امور رادیو، فیلم و تلویزیون در چین
این نهاد دولتی که در رأس آن فردی در ردیف یک وزیر کابینه قرار دارد، مسئولیت کلیهی امور سیاستگذاری، هدایت، نظارت، صدور مجوز تأسیس ایستگاههای رادیویی و شبکههای تلویزیونی عادی و ماهوارهای، توسعهی علمی و فنآوری در این زمینهها را بر عهده دارد که اهم این موارد عبارتند از:
-تحقیق و توسعهی تبلیغات از طریق رادیو و تلویزیون و خلاقیتهای ویدیویی جهت جذب افکار عمومی. هدایت تبلیغات رادیو و تلویزیون و همکاری در برنامه ریزی محتوایی و سیستم مدیریت آنها؛
-تهیه و تدوین قوانین و مقررات مدیریت صنعت فیلم، رادیو و تلویزیون، برنامه ریزی برای ارتقای شغلی کارکنان، نظارت و مدیریت بر برنامههای این دستگاهها. ارتباط با افکار عمومی از طریق برنامههای شبکههای اطلاعرسانی صوتی و تصویری. مسئولیت پخش برنامهها از نظر محتوایی و ممیزی آنها و همچنین مدیریت بر نامههای وارداتی از خارج؛
-مسئولیت صدور و ابطال مجوز شبکههای رادیو، تلویزیون و ماهواره از سطح شهرستان به بالا(این مسئولیتها در موارد پایین تر از سطح شهرستان بر عهده ی مقامات استانی و دولت های محلی است.). نظارت بر محتوای برنامههای قابل پخش از نظر کمی و کیفی. بررسی و نظارت و صدور مجوز توزیع، پخش و یا توقف فیلمها و برنامههای تولید شده(این نهاد در تاریخ 30 مارس1990 با صدور بخشنامهای، 31 دسته از مطالب و موارد ممنوعه از جمله مطالب خشونت آمیز، خلاف اخلاقی، مطالبی که موجب تحقیر نژادی و یا زیر سئوال بردن و لطمه زدن بر ثبات اجتماعی باشد را مشخص و برای پرهیز از تولید و پخش آنها از رسانه ها تأکید کرد.).
-مدیریت بر کارهای علمی و فنآوری مربوط به فیلم و تلویزیون و تدوین سیاستها و استانداردهای مربوطه جهت استفاده از سیستمهای نوین رادیو، تلویزیون و فیلم.
-تحقیق و مطالعه پیرامون تکنولوژیهای جدید در چارچوب سیاستهای اقتصادی و بر اساس سیاستها، مقررات و طرحهای دولت.
-بررسی و تحقیق پیرامون راهاندازی شبکههای رادیو، تلویزیون و ماهواره برای پخش در خارج از چین در چارچوب و مقررات مربوطه و مدیریت و هدایت آنها، و همچنین، هدایت این دستگاهها در مناطق هنگکنگ، ماکائو و تایوان.
-امضای قراردادهای همکاری در زمینههای مختلف با شبکهها و رادیو تلویزیونهای مختلف.(www.gov.cn)[۱]
نیز نگاه کنید به
کتابشناسی
- ↑ سابقی، محمد علی(1392). جامعه و فرهنگ چین. تهران: موسه فرهنگی، هنری و انتشاراتی بین المللی الهدی،جلد اول،ص 489-491