ازدواج در سریلانکا

از دانشنامه ملل
نسخهٔ تاریخ ‏۱۳ مهٔ ۲۰۲۴، ساعت ۱۵:۱۹ توسط Samiei (بحث | مشارکت‌ها) (صفحه‌ای تازه حاوی « ='''3-8.     ازدواج:'''= "نظام طبقاتی" (کاست) در میان اقوام سینهالی و تامیل از اهمیت ویژه­ای برخوردار است و سرنوشت تغییر ناپذیری را برای گروه های اجتماعی و اشخاص جامعه تعیین و تعریف می کند. در این نظام طبقاتی هیچ عضو و فردی از یک طبقه مجاز به ازدواج با...» ایجاد کرد)
(تفاوت) → نسخهٔ قدیمی‌تر | نمایش نسخهٔ فعلی (تفاوت) | نسخهٔ جدیدتر ← (تفاوت)

3-8.     ازدواج:

"نظام طبقاتی" (کاست) در میان اقوام سینهالی و تامیل از اهمیت ویژه­ای برخوردار است و سرنوشت تغییر ناپذیری را برای گروه های اجتماعی و اشخاص جامعه تعیین و تعریف می کند. در این نظام طبقاتی هیچ عضو و فردی از یک طبقه مجاز به ازدواج با اعضاء از سایر طبقات اجتماعی نیست. ازدواج فرزندان معمولا به وسیله خانواده و والدین تنظیم می شود هر چند انتخاب همسر توسط فرزندان نیز اکنون به صورت امری پذیرفته شده در آمده است.  

ازدواج یکی از مهمترین واقعه زندگی برای یک سریلانکایی است. پس از توافق طرفین و خانواده ها تمامی مراسم امضای قراردادها، برگزاری مراسم و رفتن به خانه جدید کلاً بر اساس محاسبات نجومی سنتی انجام می شود، تا اطمینان یابند که زندگی را به خوبی و درستی آغاز کرده اند (Customs of Sri Lanka, 2009). میزان درآمد ارتباط مستقیمی در چگونگی برگزاری مراسم ازدواج دارد. بيشتر خانواده­هاي سريلانكايي در آمد زيادي ندارند؛ به همين دليل طرفین تلاش دارند، مراسم ازواجشان را ساده­تر و با کمترین هزينه برگزار ­کنند. ازدواج­هاي خانواده­هاي ثروتمند غالباً خارج از شبكه خويشاوندي و با تشريفات فراوان و هزينه­هاي سنگين انجام مي­شود. خانواده­هاي دو طرف در باره امور مختلف و از جمله جهيزيــه(دوري[20]) مذاكرات زيادی با هم خواهند داشت. بر خلاف آداب و رسوم مردم خاور میانه، داماد ممكن است مبلغ قابل توجهي را به عنوان "دوری" از عروس درخواست كند. البته چنين وصلت­هايي معمولاً روند طولاني جستجو، مشورت­هاي فراوان با واسطه­­هاي امر ازدواج و منجمين را پشت سر دارد. به جز طبقه نخبگان و تحصيل­كرده­ها، بيشتر ازدواج­ها به وسيله خانواده و با نظر موافق پسر و دختر شكل مي­گيرد. در سال هاي اخير به علت ادامه تحصيلات و تلاش برای يافتن شغل مناسب و پايدار، سن ازدواج افزايش يافته است. در سال 1981 متوسط سن مردان در هنگام ازدواج بيست و هفت سال و سن دختران 24 سال بوده است. البته، گاهي خانواده­ها زودتر و پيش از این که فرزندشان به بيست سالگي برسد، اقدام کرده، شخصی را به نامزدي او انتخاب می­کنند و ارتباط زناشویی و زوجیت به این صورت ميان طرفين بر قرار می­گردد. هشتاد و شش درصد زنان و مردان این جزیره تا سي سالگي حداقل يك بار ازدواج  كرده­اند.

اكثر قريب به اتفاق مردان فقط يك همسر دارند، ولي ازدواج مردان با بيش از يك زن منع قانوني ندارد؛ مشروط به اين­كه بتوانند هزينه زندگي را تأمين كنند. بنا بر اين مردان ثروتمنــد مي­توانند بيش از يك همسر داشته باشند. ازدواج يك زن با بيش از يك مرد نيز بلامانع است. در منطقه كندي، خويشاوندي و وراثت از طريق هر كدام از زن و شوهر تداوم و استمرار مي­يابد. هر يك از زن و شوهر مالك دارايي خويش است و مجازات آن را به صورت مساوي ميان فرزندان تقسيم كند، به هر كس بخواهد، ببخشد و يا وقف كند. در مناطق پايين كه مطابق قوانين هلندي­ رومي عمل مي­شود، ازدواج موجب شريك شدن زوجين در دارايي و سرمايه يكديگر مي­گردد. بنا بر اين در هنگام مرگ دارايي  آن ها ميان ورثه تقسيم مي شود.

احوال شخصيه مسلمانان نيز بر اساس فقه اهل سنت است. در اكثر مناطق کشور خانواده­ها ترجيح مي­دهند در نزديكی محل سكونت خویشاوندان شوهر زندگي كنند. بعضی از خانواده­هايي كه فرزند پسر ندارند، دوست دارند امور زندگي و كشاورزي خود را به دامادشان بسپارند.

ازدواج سنتي در مناطق روستايي نيازي به ثبت و برگزاري مراسم عروسي ندارد. در صورت رضايت زن و مرد و والدين­شان، آن­ دو به سادگي می­توانند زندگي با همدیگر را آغاز كنند. اين نوع ازدواج هم اکنون نیز کم و بیش مرسوم؛ ولی در سال های اخیر تعداد آن به شدت رو به كاهش است. سي درصد ازدواج­ها در سال 1964ثبت نشده­اند. اين رقم در سال 1981به ده درصد كاهش يافته است. چنين ازدواج هايي در شرق شمال و ارتفاعات مركزي كشور بيشتر اتفاق مي افتد (مظفری, زن در سریلانکا, 1368, ص. 2).

3-9.     طلاق:

طلاق قانوني در سریلانکا موضوع دشواری نيست. طلاق به شيوه سنتي نيز با رضايت طرفين و خانواده­هايشان صورت مي­گيرد[a1] ؛ با اين حال به دلیل زشت و ناپسند بودن طلاق در میان مردم و فشارهاي اجتماعي آن بر زوجین و خانواده­ها، اكثر ازدواج­ها تداوم دارند. در سال 1981 از هر ده هزار واقعه ازدواج فقط 5/30 مورد به طلاق منجر شده است (مظفری, زن در سریلانکا, 1368, ص. 2).