ازدواج در سریلانکا

ازدواج

"نظام طبقاتی" (کاست) در میان اقوام سینهالی و تامیل از اهمیت ویژه‌ای برخوردار است و سرنوشت تغییر ناپذیری را برای گروه های اجتماعی و اشخاص جامعه تعیین و تعریف می کند. در این نظام طبقاتی هیچ عضو و فردی از یک طبقه مجاز به ازدواج با اعضاء از سایر طبقات اجتماعی نیست. ازدواج فرزندان معمولا به وسیله خانواده و والدین تنظیم می شود هر چند انتخاب همسر توسط فرزندان نیز اکنون به صورت امری پذیرفته شده در آمده است.  

ازدواج یکی از مهمترین واقعه زندگی برای یک سریلانکایی است. پس از توافق طرفین و خانواده ها تمامی مراسم امضای قراردادها، برگزاری مراسم و رفتن به خانه جدید کلاً بر اساس محاسبات نجومی سنتی انجام می شود، تا اطمینان یابند که زندگی را به خوبی و درستی آغاز کرده اند. میزان درآمد ارتباط مستقیمی در چگونگی برگزاری مراسم ازدواج دارد. بیشتر خانواده‌های سریلانکایی در آمد زیادی ندارند؛ به همین دلیل طرفین تلاش دارند، مراسم ازواجشان را ساده­تر و با کمترین هزینه برگزار ­کنند. ازدواج‌‌های خانواده‌های ثروتمند غالباً خارج از شبکه خویشاوندی و با تشریفات فراوان و هزینه‌های سنگین انجام می ­شود. خانواده‌های دو طرف در باره امور مختلف و از جمله جهیزیــه(دوری(Dowry)) مذاکرات زیادی با هم خواهند داشت. بر خلاف آداب و رسوم مردم خاور میانه، داماد ممکن است مبلغ قابل توجهی را به عنوان "دوری" از عروس درخواست کند. البته چنین وصلت­‌هایی معمولاً روند طولانی جستجو، مشورت­‌های فراوان با واسطه­‌های امر ازدواج و منجمین را پشت سر دارد. به جز طبقه نخبگان و تحصیل­کرده‌ها، بیشتر ازدواج‌­ها به وسیله خانواده و با نظر موافق پسر و دختر شکل می­گیرد. در سال های اخیر به علت ادامه تحصیلات و تلاش برای یافتن شغل مناسب و پایدار، سن ازدواج افزایش یافته است. در سال 1981 متوسط سن مردان در هنگام ازدواج بیست و هفت سال و سن دختران 24 سال بوده است. البته، گاهی خانواده‌ها زودتر و پیش از این که فرزندشان به بیست سالگی برسد، اقدام کرده، شخصی را به نامزدی او انتخاب می­ کنند و ارتباط زناشویی و زوجیت به این صورت میان طرفین بر قرار می­ گردد. هشتاد و شش درصد زنان و مردان این جزیره تا سی سالگی حداقل یک بار ازدواج  کرده­‌اند.

اکثر قریب به اتفاق مردان فقط یک همسر دارند، ولی ازدواج مردان با بیش از یک زن منع قانونی ندارد؛ مشروط به این­که بتوانند هزینه زندگی را تأمین کنند. بنا بر این مردان ثروتمنــد می ­توانند بیش از یک همسر داشته باشند. ازدواج یک زن با بیش از یک مرد نیز بلامانع است. در منطقه کندی، خویشاوندی و وراثت از طریق هر کدام از زن و شوهر تداوم و استمرار می ­یابد. هر یک از زن و شوهر مالک دارایی خویش است و مجازات آن را به صورت مساوی میان فرزندان تقسیم کند، به هر کس بخواهد، ببخشد و یا وقف کند. در مناطق پایین که مطابق قوانین هلندی­ رومی عمل می­شود، ازدواج موجب شریک شدن زوجین در دارایی و سرمایه یکدیگر می ­گردد. بنا بر این در هنگام مرگ دارایی  آن ها میان ورثه تقسیم می شود.

احوال شخصیه مسلمانان نیز بر اساس فقه اهل سنت است. در اکثر مناطق کشور خانواده‌ها ترجیح می­دهند در نزدیکی محل سکونت خویشاوندان شوهر زندگی کنند. بعضی از خانواده‌هایی که فرزند پسر ندارند، دوست دارند امور زندگی و کشاورزی خود را به دامادشان بسپارند. ازدواج سنتی در مناطق روستایی نیازی به ثبت و برگزاری مراسم عروسی ندارد. در صورت رضایت زن و مرد و والدین­شان، آن­ دو به سادگی می ­توانند زندگی با همدیگر را آغاز کنند. این نوع ازدواج هم اکنون نیز کم و بیش مرسوم؛ ولی در سال های اخیر تعداد آن به شدت رو به کاهش است. سی درصد ازدواج­ها در سال 1964ثبت نشده­‌اند. این رقم در سال 1981به ده درصد کاهش یافته است. چنین ازدواج هایی در شرق شمال و ارتفاعات مرکزی کشور بیشتر اتفاق می افتد.

طلاق

طلاق قانونی در سریلانکا موضوع دشواری نیست. طلاق به شیوه سنتی نیز با رضایت طرفین و خانواده‌هایشان صورت می­ گیرد ؛ با این حال به دلیل زشت و ناپسند بودن طلاق در میان مردم و فشارهای اجتماعی آن بر زوجین و خانواده‌ها، اکثر ازدواج­ ها تداوم دارند. در سال 1981 از هر ده هزار واقعه ازدواج فقط 30/5 مورد به طلاق منجر شده است .

نیز نگاه کنید به

ازدواج در ژاپن؛ ازدواج در روسیه؛ ازدواج در چین؛ ازدواج در مصر؛ ازدواج در تونس؛ ازدواج در افغانستان؛ ازدواج در سنگال؛ ازدواج در آرژانتین؛ ازدواج در فرانسه؛ ازدواج در مالی؛ ازدواج در ساحل عاج؛ ازدواج در زیمبابوه؛ ازدواج در اوکراین؛ ازدواج در اسپانیا؛ ازدواج در اردن؛ ازدواج در اتیوپی؛ ازدواج در سیرالئون؛ ازدواج در کوبا؛ ازدواج در لبنان