ازدواج در لبنان
مقوله ازدواج از مسائل معتنابه خانوادههای لبنانی است. تا پیش از تأسیس لبنان بزرگ و تحولات فرهنگی اجتماعی ناشی از آن، از آنجا که عزب بودن جوان عیب شمرده میشد، ازدواج در سنین پایین رسم بود و پسران جوان معمولاً بین 15 و 20 سالگی ازدواج میکردند و ماندن دختر پس از آن سن در خانه پدر پسندیده نبود. بر اساس همین سنت، در روستاها گاه پدران ناگزیر بودند که دختران خود را در این سنین به ازدواج مردانی با سنین بالاتر و گاه تا 40 سال درآورند. این ازدواجهای زودهنگام به دلیل پایین بودن سطح آگاهیها و کمبود امکانات بهداشتی، البته در برخی مواقع، عواقب نامطلوب از جمله فوت نوزاد اول و یا مادران، در اولین وضع حمل منجر میشد.[۱] این ازدواجها، سنتی اجتماعی و عمدتاً در میان روستانشینان رایج بود، در پی افزایش آگاهیهای اجتماعی و بهداشتی به ویژه در میان مسیحیان که بیش از دیگر طوائف تحت تأثیر فرهنگ و آموزههای غربی بودند، به تدریج کاهش یافت. امروزه به طور خاص در شهرهای بزرگ، چنین ازدواجهایی به ندرت صورت میگیرد؛ زیرا علاوه بر موارد پیشگفته، به دلیل شرایط اقتصادی و مشکلات هزینههای بالا برای تأمین نیازهای اولیه تشکیل یک زندگی خانوادگی که گاه جوان لبنانی را ناگزیر از مهاجرت به خارج از کشور میکند، عملاً سن ازدواج افزایش یافته است. در عین حال همچنان مواردی از ازدواج در سنین پایین در این کشور صورت میگیرد. طبق آمار موجود، در سال 2009، 2% از زنان میان 15 تا 49 سال سن پیش از 15 سالگی و 13% آنان پیش از 18 سالگی ازدواج کردهاند.[۲]
روش ازدواج در میان طوائف لبنانی، تفاوتها و البته همانندیهایی دارد. در میان مسلمانان، معمولاً پرداخت مهریه در دو مرحله صورت میگیرد؛ بخشی از آن در ابتدای امر و بخشی دیگر که سنگینتر است، عندالمطالبه به زن پرداخت میشود. در میان خانوادههایی که گرایش مذهبی دارند، تعیین سفر حج به عنوان بخشی از مهریه مرسوم است. همچنین در میان مسلمانان عرف بر آن است که جهیزیه را داماد تأمین کند و تنها در برخی مناطق، با افزایش مهریه، تأمین آن بر عهده خانواده عروس قرار میگیرد. ازدواج در میان مسیحیان نیز با تفاوتهای عمدهای نسبت به ازدواج های مرسوم در میان مسلمانان صورت میگیرد. معمولاً یک ماه پیش از نامزدی کشیش منطقه محل سکونت خانوادههای دختر و پسر، موضوع ازدواج آنان را در جمع حاضران کلیسا اعلام میکند و چنانچه اعتراضی وجود نداشت، مراحل بعدی پی گرفته میشود. پس از توافق دختر و پسر برای ازدواج در آینده، مدتی را به آشنایی با یکدیگر میگذرانند.[۳] در مرحله بعد با ازدواج قطعی موافقت و به اجرای موارد توافق شده در مرحله اول اقدام میکنند.
سنتهای ازدواج در میان طوائف مختلف مسیحیان لبنان تفاوتهایی دارد. این تفاوتها به خصوص میان مسیحیان شرقی و مسیحیان وابسته به کلیسای واتیکان مشهود است. قوانین و آیینهای ازدواج در میان مسیحیان از قرن نوزدهم تحت تأثیر قوانین و سنتهای غربی قرار داشته است که تا پیش از دوره قیمومیت فرانسه چندان آشکار نبود و از آن پس با تشویق فرانسویان به طور آشکار رعایت میشد.[۴] مسیحیان ارتدوکس، مجلس عقد را به عنوان یک جشن دینی تلقی میکنند. در میان کاتولیک ها حداقل سن ازدواج، 16 سال برای پسران و 15 برای دختران است. حداقل سن ازدواج در میان ارمنی های ارتدوکس برای پسران 16 و 14 سال برای دختران و در میان پروتستانها 18 سال برای پسران و 16 سال برای دختران است. درزیهای لبنان نیز بسیاری از سنتهای قدیمی ازدواج از جمله ازدواج دختر با پسر عمو و با پسر دایی را رعایت میکنند. آنان به شدت نسبت به ازدواج دختر یا پسر درزی با افراد غیر درزی حساس و آن را مردود میدانند.[۵] از دیگر سنتهای مربوط به ازدواج در میان درزیها، نامزدی دختر و پسر از دوران کودکی و گاه، هنگام تولد دختر است.[۳][۶]
نیز نگاه کنید به
ازدواج در ژاپن؛ ازدواج در روسیه؛ ازدواج در چین؛ ازدواج در مصر؛ ازدواج در تونس؛ ازدواج در افغانستان؛ ازدواج در سنگال؛ ازدواج در فرانسه؛ ازدواج در مالی؛ ازدواج در ساحل عاج؛ ازدواج در زیمبابوه؛ ازدواج در اوکراین؛ ازدواج در اسپانیا؛ ازدواج در اردن؛ ازدواج در اتیوپی؛ ازدواج در آرژانتین؛ ازدواج در کوبا؛ ازدواج در قزاقستان؛ مراسم خواستگاری و ازدواج در بنگلادش؛ مراسم خواستگاری و ازدواج در تاجیکستان؛ مراسم ازدواج در سریلانکا؛ ازدواج در سیرالئون
کتابشناسی
- ↑ ضاهر، مسعود. (1984). تاریخ لبنان الاجتماعي. الطبعة الثانية. بيروت: دار المطبوعات الشرقية، ص. 226_227.
- ↑ ادارة الاحصاء المركزي. (2012). SIF-2، گزارشهای اداره مرکزی آمار لبنان.
- ↑ ۳٫۰ ۳٫۱ البستاني، الدكتور فؤاد افرام. (1969). لبنان، مباحث علمية واجتماعية. (الجزء الأول). بیروت: منشورات الجامعة اللبنانية، ص. 174.
- ↑ ضاهر، مسعود. (1984). تاریخ لبنان الاجتماعي. الطبعة الثانية. بيروت: دار المطبوعات الشرقية، ص. ۲۲۸.
- ↑ زهر الدين، صالح. (1994). تاريخ المسلمين الموحدين الدروز. الطبعة الثانية. بیروت: المركز العربي للابحاث والتوثيق، ص. 276.
- ↑ صدر هاشمی، سید محمد (1392). جامعه و فرهنگ لبنان. تهران: موسسه فرهنگی،هنری و انتشاراتی بین المللی الهدی، ص 218_220