مشکلات و مسایل زیست محیطی سریلانکا
5. مشکلات و مسایل محیط زیستی
فشار جمعیت بر منابع محدود طبیعی شدید است. فقط چهل درصد از اراضی کشور قابل استفاده برای کشاورزی است؛ در حالی که بیشتر مردم روستا نشین هستند (Encyclopedia, 1995, ص. 550 b). جنگلزدایی یکی از مهمترین معضلات محیط زیستی سریلانکا است. در دهه 1920 میلادی چهل و نه درصد این سرزمین زیر پوشش جنگل بود. در سال دو هزار و پنج میلادی این میزان به بیست و نه و نیم درصد کاهش یافت. درختان جنگل به منظور توسعه دادن اراضی کشاورزی، تولید تخته و مصرف سوخت قطع میشوند. جنگلزدایی موجب فرسایش خاک، رانش زمین و سیل شده است. نابودی جنگلها بقای بسیار از جانوران را تهدید میکند. در سال دو هزار و هفت، پناهگاهها و مناطق حفاظت شدهای که برای حمایت از جنگلها و حیات وحش ایجاد شده تنها پانزده درصد از کل کشور را شامل میشد. منطقه حفاظت شده جنگلی سینهاراجا (Sinharaja) که آخرین و گسترده ترین جنگلها زمینهای کم ارتفاع مناطق گرمسیری و استوایی است، سال یکهزار و نهصد و هشتاد و هشت به عنوان یک منطقه حفاظت شده میراث جهانی (World Heritage Site) اعلام گردیده است (Vidyamal, 2009).
آلودگی آب نیز یکی دیگر از مشکلات محیط زیستی در سریلانکا است. آلودگیهایی مانند گندآبها، کودهای شیمیایی، آفت کشها و فلزات سمی کیفیت آب مصرفی مردم را کاهش داده است. آلودگیها به دلیل این که به رودخانهها و دریا سرازیر میشوند به زیستگاههای دریایی و جانوری آسیب جدّی میزند. استخراج صخرههای مرجانی دریا به منظور تولید مواد صنعتی و مصرفی نیز از جمله آسیبها به محیط زیست دریایی است.
در کنار این معضلات و از جمله آلودگی هوای شهر کلمبو که مشکلات مصنوعی محیط زیستی هستند، مهمترین بلایای طبیعی این کشور، طوفانها و سیلابهای موسمی و گاهی سونامی است. در سونامی سال 2004 سی و یک هزار نفر کشته، بیش از شش هزار و سیصد نفر ناپدید و چهارصد و چهل و سه هزار نفر بی خانمان شدند و خسارات مالی وارده یک و نیم میلیارد دلار برآورد شده است (State, 2008).
یکی از اقدامات مهم در جهت حفاظت از محیط زیست، تصویب قوانین و ملحق شدن کشورها به قراردادهای بینالمللی است. دولت سریلانکا قراردادهای بینالمللی در باره تغییرات آب و هوایی، جنگلزدایی، گونههای جانوران در معرض انقراض، زبالههای خطرناک، قانون دریاها و مناطق مرطوب را تصویب کرده است (Vidyamal, 2009).