مهم ترین نشریات ادواری اتیوپی

از دانشنامه ملل

مهم ترین روزنامه‌ها و هفته‌نامه‌های انگلیسی زبان اتیوپی اعم از خصوصی و دولتی که در حال حاضر منتشر می‌شوند عبارتند از:

آدیس فورتون (Addis fortune) (تأسیس در سال 2000)

آدیس تریبیون (Addis Tribune) (تأسیس در سال 1992)

آورامبا تایمز (Awramba Times) (تأسیس در سال 2007) این نشریه به زبان امهریک نیز منتشر می‌گردد.

کپیتال اتیوپیا (Capital Ethiopia) (تأسیس در سال 1998)

دیلی مونیتور (Daily monitor) (تأسیس در سال 2000)

اتیوپین هرالد (Ethiopian Herald) (تأسیس در سال 1943)

اتیوپین رپورتر (Ethiopian Reporter) (تأسیس در سال 1995)

سان (sun) (تأسیس در سال 1996)

صدای اتیوپی (Voice of ethiopia) (زمان فعالیت از 69-1961)

فورتون (fortune)

کاپیتال (capital)

ساب صحرا انفورمر (Sub sahra informer)

دیلی اتیوپین هرالد (Daily Ethiopian herald)

تعداد نشریات انگلیسی زبان و خوانندگان این نشریات در مقایسه با روزنامه‌ها و هفته‌نامه‌های امهریک زبان بسیار کم است.

مشهورترین نشریات محلی اتیوپی طی حدود یکصد ساله گذشته - که برخی از آنها به دلیل مشکلات مختلف تعطیل شده‌اند عبارتند از:

برهاننا سلام (Berhanena salam) (تأسیس در سال 1925)

روزنامه اخبار جنگ [i]

یاسافیو حزب (Yassafiw hezb) (تأسیس در سال 1974)

دموکراسیا (Democracia) (تأسیس در سال 1974)

سرتوآدر (Serto Ader) (تأسیس در سال 1980)

فته (feteh) (تأسیس در سال 1998)

آدیس نگر (Addis Neger) (تأسیس در سال 2007)

آدیس زمن (Addis zemen) [۱][۲]

نیز نگاه کنید به

مهم ترین نشریات ادواری مصر؛ مهم ترین نشریات ادواری مالی؛ مهم ترین نشریات ادواری زیمبابوه؛ روزنامه‌های مهم و پرتیراژ به زبان تایلندی؛ مهم ترین نشریات ادواری اسپانیا؛ مهم ترین نشریات ادواری اردن؛ مجلات و نشریات ادواری تاثیرگذار در قطر؛ مجلات تاثیرگذار در کوبا؛ مجلات و نشریات تاثیرگذار فرانسه

پاورقی

[i] - روزنامه اخبار جنگ از قدیمی‌ترین روزنامه ‌های اتیوپی محسوب می‌شود که در جریان جنگ جهانی اول و با حمایت متفقین در اتیوپی چاپ و منتشر می‌شد و هدف عمده آن تضعیف روحیه آلمانی ها و نیروهای وفادار به آنها در این کشور بود.

کتابشناسی

  1. برگرفته از http://www.subi2000.com/Ethiopian+Mass+Media+/2012
  2. عرب احمدی، امیر بهرام، کریمی، مهرداد (1392). جامعه و فرهنگ اتیوپی. تهران: سازمان فرهنگ و ارتباطات اسلامی (در دست انتشار)، ص 275-277.