روابط سیاسی و اقتصادی امارات متحده عربی و ایران

مناسبات اقتصادي ايران با امارات متحده عربي

بسياري از ساكنين شهرهاي جنوبي جمهوري اسلامي ايران با مردم امارات متحده عربي رابطه خويشاوندي دارند. از اين رو جمهوري اسلامي ايران و امارات متحده عربي بر پايه اشتراكات قومي، فرهنگي، مذهبي و اقتصادي مناسبات گسترده اي برقرار ساخته اند. البته در سالهاي اخير برخي از ادعاهاي غير معقول، بي پايه حق امارات متحده عربي در مورد مالكيت جزاير ايراني تنب بزرگ، تنب كوچك و ابوموسي تا حدودي موجب سرد شدن روابط سياسي دو كشور شده است. با اين حال جمهوري اسلامي ايران حداقل در 3 سال اخير عمده ترين مقصد صادرات مجدد امارات متحده عربي بوده و همواره سعي كرده است واز طريق رفتار مسالمت آميز و گفتگوي مبتني بر حفظ ارزشهاي ملي، توسعه روابط في مابين ياري رساند.

تاريخ معاصر

خلاء سياسي در اواسط قرن هجدهم توسط بريتانيايي ها پر شد. آنان اين منطقه را حلقه اي در مسير تجارت به هند تلقي ميکردند. در قرن نوزدهم پيمان هايي (قراردادهاي ترک مخاصمه) با حکام محلي به امضاء رسيد و سواحل متصالح الحمايه بريتانيا گشت.

در 1958 نفت در ابوظبي کشف شد. در 1968 سواحل متصالح، بحرين و قطر فدراسيوني را پي ريزي کردند، ولي با خروج بريتانيا در 1971 تنها شش امير نشين، امارات متحده عربي را تشکيل دادند.

بحرين و قطر به صورت کشورهاي مجزا استقلال يافتند، در حالي که رأي الخيمه در 1972 به اين فدراسيون پيوست.