جریان اسلام سنتی در چین
جریان اسلام سنتی«قدیمی» در چین نخستین جوامع مسلمان در چین را نوادگان بازرگانان مسلمان عرب، ایرانی و آسیای مرکزی و تجار مسلمان مغولی، نظامیان و مقاماتی بودند که در سواحل جنوبی چین و مناطق شمال غرب و غرب چین در گروههای کوچک و بزرگ از قرن هفتم تا چهاردهم میلادی سکونت اختیار کردند، تشکیل میدادند. این جریان را مسلمانان سنی مذهب حنفی شکل میدادند. آنها به صورت محافظه کارانه زندگی کرده و از دین و هویت خود محافظت میکردند. آنان در هر روستا یا سکونتگاهی مسجدی احداث و خانوادههای مسلمان در اطراف مسجد خانه های خود را می ساختند. روستا و یا اجتماع کوچک مسلمانان توسط یک هیئت امنای محلی که در رأس آن یک آخوند (روحانی) قرار داشت اداره میشد[۱].
نیز نگاه کنید به جریان های عمده اسلامی چین در دوران سلسله چینگ؛ اسلام در چین
کتابشناسی
- ↑ سابقی، علی(1392)،جامعه و فرهنگ چین،تهران:موسسه فرهنگی هنری و انتشاراتی بین المللی الهدی