ورود فرهنگ هندی به چین

همراه با گسترش فرهنگ بودایی هندی، سایر زمینه ­های فرهنگی هند مثل زبان، هنرهای بودایی، علوم پزشکی، ستاره شناسی، ریاضیات و فلسفه ­ی هندی نیز در چین گسترش یافت. رد­پای ترجمه­ های دو طرفه از زبان ­های هندی و چینی به یکدیگر را می­توان تا دوران بین سلسله­ های هان غربی و هان غربی(589-220 میلادی) مشاهده کرد. راهب­ های بودایی چین هم­چنین تراش مجسمه و احداث غار­معبدها را از هندی­ ها آموختند. راهب هایی همچون لِه زون(Le Zun) و فالیانگ(Fa Liang)عصرِ سلسله­ ی چین (394-352 میلادی) مجسمه­ های بودا را در غارهای کوه مینگ­شا(Mingsha) در دونخوانگ[i] از سنگ تراشیدند. این­ها نخستین مجسمه ­های سنگی بودند که در غارهای موگائو(Mogao) ی دونخوانگ ساخته شدند و آغازی بر ساخت مجسمه­ های غول پیکر در چین به شمار می­ آیند. در دوران سلسله­ ی تانگ، ستاره شناسانی از هند در چین به عنوان مدیران مراکز ستاره شناسی اشتغال داشتند. در سال 718 میلادی، یکی از آنان به نام گوتاما سیدا(Gautama cida) مأمور شد تا کتاب تقویم هندی«گراهای نه گانه(The Nine Graha)» را که بعداً بخشی از کتاب بزرگ تقویمی کَی یوان[ii] شد، به چینی ترجمه کند. در نتیجه، فرهنگ هندی نه تنها اندیشمندان بودایی، بلکه معماران، ستاره شناسان و حسابگران تقویمی را هم به همراه خود آورد.

پاورقی

[i] - Dunhuang  ( مجموعه غار های دونهوانگ در استان کَنسو از مهمترین آثار تاریخی و فرهنگی آیین بودا در چین است که مجسمه ها و نقاشی های فوق العاده نفیس و ارزشمند موجود در آن گنجینه ی گرانبهایی است که نمونه ی آن را در کمتر جایی می توان مشاهده کرد. مترجم). 

[ii] - The Kaiyuan Great Calender Book