خصوصی سازی در اقتصاد گرجستان
یکی از اهداف محوری اصلاحات اساسی جاری در گرجستان، غیر دولتی ساختن واحدهای تولیدی و خصوصیسازی داراییها میباشد. خصوصیسازی داراییهای دولتی در اقتصاد ملی گرجستان در واقع در ماه مارس سال 1993 آغاز گردید. پیش از این تاریخ قانون خصوصیسازی واحدهای تولیدی دولتی در تاریخ 9 اوت 1991 توسط شورای عالی جمهوری به تصویب رسیده و در تاریخ 18 اوت 1992، توسط شورای دولتی جمهوری گرجستان، برنامه دولتی خصوصیسازی گردید. مطابق این برنامه، جریان خصوصیسازی داراییها در دو مرحله رشد یافت:
خصوصیسازی خرد، که عمدتاً در سالهای 96-1993 انجام گرفت و شامل واحدهای تولیدی کوچک مربوط به بخشهای بازرگانی، تغذیه عمومی، صنایع، صنعت ساختمان، کشاورزی و غیره و همچنین واحدهای کم صرفه و زیانآور میگردید.
خصوصیسازی در مقیاس وسیع که از سال 1996 آغاز گردیده و تا به امروز ادامه دارد. در حال حاضر خصوصیسازی واحدهای تولیدی متوسط و بزرگ عمدتاً از طریق عرضه سهام آنها انجام میگیرد.
در مناقصههای برگزار شده در ماههای ژوئن و سپتامبر 1997، تعداد بیش از 69 میلیون سهم 265 شرکت سهامی تحت مالکیت دولت برای فروش عرضه گردید که از آن مقدار حدود 64 میلیون سهام به فروش رسید.
جریان خصوصیسازی در سال 1997 وارد فاز جدیدی شد. مبلغ کل مربوط به سرمایههای جذب شده توسط مزایدههای برگزار شده در این سال بیش از 100 میلیون دلار بود و در سالهای 5ـ2004 به 5/210 میلیون دلار رسید (6/8% افزایش نسبت به سالهای 2000 تا 2003). خصوصیسازی نیروگاههای تولید برق آبی، شرکتهای توزیع انرژی و سازمانهای مخابراتی در سال 2006 انجام گرفت. طبق قانون این کشور هر شخص یا سازمان گرجستانی یا خارجی حق شرکت در روند خصوصیسازی را دارد.
خصوصیسازی اراضی کشاورزی
بعد از لغو مالیاتهای صادراتی بر محصولات کشاورزی در اواخر سال 1994، دولت سیستم نظارت خود را در این بخش در ژوئن 95 لغو نمود. تا پایان سال 1995، 75% زمینهای کشاورزی آماده به بخش خصوصی واگذار گردید. در رابطه با مشکلات حقوقی مربوطه، پارلمان این کشور در مارس 96 قانون مالکیت خصوصی زمینهای کشاورزی را تصویب نمود ضمن اینکه ثبت مالکیت زمین در نوامبر 96 و اجاره زمینهای کشاورزی دولتی توسط بخش خصوصی در سپتامبر و دسامبر 96 به تصویب پارلمان این کشور رسید. تا اواسط سال 2001، 6% از شرکتهای تولید ماشینآلات، کشاورزی به بخش خصوصی واگذار شد. در اوایل سال 2005 لایحه جدیدی در مورد خصوصیسازی بیشتر اراضی دولتی توسط دولت تهیه شد. از دیگر اقدامات مهم دولت در این بخش میتوان به حمایت مالی از سیستم فعالیتهای کشاورزی آن هم از طریق ایجاد اتحادیههای کوچک اعتباری کشاورزی اشاره نمود.
گفتنی است که شرایط موجود در آبخازیا و اوستیای جنوبی مانع از خصوصیسازی به ترتیب 66000 و 5000 هکتار از زمینهای کشاورزی این دو منطقه گردیده است. علاوه برآن حدود 52000 هکتار از زمینهای گرجستان در مناطق مرزی قرار دارد و حدود 50600 هکتار از زمینها به مصرف امور علمی و آموزشی و تولید بذر و دیگر موارد میرسد. از دیگر عوامل مخل اجرای خصوصیسازی در گرجستان، شرایط متغیر آب و هوایی و اقلیمی این کشور میباشد. طوری که 33 درصد کل زمینهای کشاورزی (1 میلیون هکتار) با مشکل فرسایش خاک مواجهاند و حدود 217000 هکتار از زمینهای کشاورزی شورهزار میباشند[۱].
نیز نگاه کنید به
گرجستان؛ وضعیت اقتصادی و معیشتی در گرجستان؛ جامعه و نظام اجتماعی گرجستان
کتابشناسی
- ↑ بنیاد مطالعات قفقاز (۱۳۹۲). جامعه و فرهنگ گرجستان. تهران: سازمان فرهنگ و ارتباطات اسلامی (در دست انتشار)، ص87-92.