آموزه های بودا
تلاش برای آشنایی با آموزههای بودا
در نتیجهی معرفی آیین بودا به چین، تعداد زیادی از مردم برای کسب دانش و تبلیغ آموزههای این آیین به خارج از چین مسافرت میکردند. در این دوران، اندیشمندان بودایی چینی و خارجی از طریق پامیر پر از برف، و از فراز کوههای بلند و صحراهای کویری یا دریاهای بیکران، به کشور یکدیگر رفت و آمد کرده و سختیهای وصف ناپذیری را متحمل میشدند. فاشیان[1]یکی از راهبهای سلسلهی جین[2] شرقی(420-317 میلادی)، نخستین شخصی بود که رسما برای سفر زیارتی و فراگیری متون مقدس به هندوستان مسافرت کرد و سفر او موفقیتهای زیادی را در پی داشت. وی در سال 399 میلادی از شهر چانگاَن(پایتخت آنروز چین- شی اَن امروز)به راه افتاد و پس از شش سال به هند مرکزی رسیده و شش سال هم در آنجا اقامت کرد. بازگشت وی به چین از مسیر سریلانکا و دیگر کشورها بود كه آنهم سه سال طول کشید. او برای نخستین بار، متون کلاسیک بودایی را به چین آورد. وی همچنین کتابی تحت عنوان گزارش سفر من به هند[i]نوشته و در آن جزییات تجارب سفر زیارتیش به غرب و جنوب را توضیح داده است. این نخستین سفرنامه در چین باستان است که در مورد هند، سریلانکا و سایر کشورها از روی تجربیات شخصی یک مسافر نوشته شده، و در سفرهای زیارتی بعدی از آن به عنوان کتاب راهنما استفاده میشد. یادداشتهای او حاوی اطلاعات با ارزش تاریخی و جغرافیایی فراوانی در مورد کشورهای واقع در مناطق غربی بود. ترجمهی انگلیسی و فرانسوی این کتاب بعدها منتشر شد، و توسط پژوهشگران، محققان شرقشناس و باستانشناسان، مرتب از آن نقل قول شده و مورد ستایش و تحسین قرار گرفته است.
[1] - Fa Xian
[2] - Eastern Jin
[i] - Recored of My Journt to India