خوانگ گونگ وانگ، نقاش چینی

«خوانگ گون گ­وانگ»(1354-1269 میلادی) نقاش دوران سلسله­ ی یوان، در میان سالی مأمور دون پایه­ ی دولت شد. وی در­گیر پرونده­ ای شده و روانه ­ی زندان گردید. وقتی آزاد شد، به نقطه­ ی دِنج دور افتاده­ ای رفت و دیگر در خدمت دولت نبود. وی به پیرو سفت و سخت فرقه­ ی «چوان­زِن»(حقیقت کامل) طریقت تائو تبدیل و به سراسر کشور مسافرت کرد. در سن حدود 50سالگی، نقاشی منظره را آغاز و در سال­ های آخر عمر سبک نقاشی خاص خود را به وجود آورد. اغلب آثار او هنگام سفر به جنوب چین نقاشی شده اند. او در نقاشیِ رنگی و آب رنگ، و در قلم کاری خود، سبک ­های خوشنویسی خط شکسته و خط ویژه ­ی مُهرسازی را به کار می ­برد و از چند حرکت برای ایجاد دورنما و عمق استفاده می­ کرد. نقاشی ­های او به عنوان«قله­ ی کوه­ های ساده و خوش بنیه و گیاهان پرپشت»توصیف شده است. وی علاقه مند به استفاده از رنگ قهوه ­ای- سرخ بود و نقاشی مناظر سرخ رنگ را ابداع کرد. از میان«چهار استاد سلسله­ ی یوان»(سه نفر دیگر عبارتند از وو جِن(Wu Zhen)، نی زان(Ni Zan)، و وانگ مِنگ(Wang Meng)) «خوانگ گون گ­وانگ» بهترین آنان شمرده می ­شود. او تأثیر زیادی در نقاشی­ های منظره­ ای سلسله­ های مینگ و چینگ گذاشت.

نیز نگاه کنید به هنر در چین، هنر خوشنویسی چینی، هنرمندان و خوشنویسان مشهور چین باستان، خوشنویسان مشهور چین باستان، هنر نقاشی صورت و گریم چهره در اپرای پکن، هنر معماری در چین