ورود فرهنگ هندی به چین
ورود جنبههای مختلف فرهنگ هندی به چین
همراه با گسترش فرهنگ بودایی هندی، سایر زمینههای فرهنگی هند مثل زبان، هنرهای بودایی، علوم پزشکی، ستاره شناسی، ریاضیات و فلسفهی هندی نیز در چین گسترش یافت. ردپای ترجمههای دو طرفه از زبانهای هندی و چینی به یکدیگر را میتوان تا دوران بین سلسلههای هان غربی و هان غربی(589-220 میلادی) مشاهده کرد. راهبهای بودایی چین همچنین تراش مجسمه و احداث غارمعبدها را از هنديها آموختند. راهب هایی همچون لِه زون[1] و فالیانگ[2]عصرِ سلسلهی چین (394-352 میلادی) مجسمههای بودا را در غارهای کوه مینگشا[3] در دونخوانگ[i] از سنگ تراشیدند. اینها نخستین مجسمههای سنگی بودند که در غارهای موگائو[4] ی دونخوانگ ساخته شدند و آغازی بر ساخت مجسمههای غول پیکر در چین به شمار میآیند. در دوران سلسلهی تانگ، ستاره شناسانی از هند در چین به عنوان مدیران مراکز ستاره شناسی اشتغال داشتند. در سال 718 میلادی، یکی از آنان به نام گوتاما سیدا[5] مأمور شد تا کتاب تقویم هندی«گراهای نه گانه[6]» را که بعداً بخشی از کتاب بزرگ تقویمی کَی یوان[ii] شد، به چینی ترجمه کند. در نتیجه، فرهنگ هندی نه تنها اندیشمندان بودایی، بلکه معماران، ستاره شناسان و حسابگران تقویمی را هم به همراه خود آورد.
[1] - Le Zun
[2] - Fa Liang
[3] - Mingsha
[4] - Mogao
[5] - Gautama cida
[6] - The Nine Graha
[i] - Dunhuang ( مجموعه غار های دونهوانگ در استان کَنسو از مهمترین آثار تاریخی و فرهنگی آیین بودا در چین است که مجسمه ها و نقاشی های فوق العاده نفیس و ارزشمند موجود در آن گنجینه ی گرانبهایی است که نمونه ی آن را در کمتر جایی می توان مشاهده کرد. مترجم).
[ii] - The Kaiyuan Great Calender Book