نقش متقابل هنر بودایی و چینی در توسعه هنرهای چینی
نقش متقابل هنر بودایی و چینی در توسعهی هنرهای چینی
زمینههای هنری بودایی، همچون پیکر تراشی و نقاشی تصاویر بودا، و ایجاد بتکدهها نیز از هند به چین معرفی شده است. در دوران وِی، جین و سلسلههای جنوبی و شمالی، اگرچه مهارت طراحی مجسمهها تحت تأثیر گاندهارا و اوپاگوپتای هندی بود، ولی درعین حال، مجسمههای مدل چینی ویژگی خاص خود را داشتند، مثل مجسمههای اولیهي موجود در غارمعبدهای لونگمِن[1] که با سبک و مشخصهی عالمانه و پرشکوهش از مجسمه های متأثر از سبک هندی متمایز هستند.
طی دوران سلسلههای سووی و تانگ، هنر بودایی چینی، روند چینیسازی خود را نیز پشت سر گذاشت. تعداد بی شماری از مجسمههای بودا با تلاش عالمان هنرمند بلند مرتبهی چینی ساخته شدند. نمونهی آنها روکاناهای بودا در معبد فِنگ شیان در لونگمِن است. این پیکرههای عظیم بودا، لباس کاسایاهای چینی را پوشیده با گردنی گِرد، با وقار و با قلبی مهربان به نظر میرسند، و دارای سیمایی زیبا و چاق و چشمانی به وضوح مهربان و با فراست هستند. این مشخصات دقیقاً منبعث از ایدههای محسنات کنفوسیوسی است که در پی جمع کردن میان پرهیز کاری و زیبایی درونی و بیرونی با هم است را به نمایش میگذارند.
چگونگی مبادلات بین فرهنگ آیین بودایی چینی و خارجی نشان میدهد که برای رواج یافتن یک فرهنگ خارجی در سرزمین چین، فرهنگ خارجی باید با ویژگیهای فرهنگ سنتی چین کنار بیاید. در عین حال، برای فرهنگ سنتی چین مواجهه و هضم و همسان سازی فرهنگ خارجی در خود، سخت و ترسناک نیست.
[1] - Longmen