نقش متقابل هنر بودایی و چینی در توسعه هنرهای چینی
زمینه های هنری بودایی، همچون پیکر تراشی و نقاشی تصاویر بودا، و ایجاد بتکده ها نیز از هند به چین معرفی شده است. در دوران وِی، جین و سلسله های جنوبی و شمالی، اگرچه مهارت طراحی مجسمه ها تحت تأثیر گاندهارا و اوپاگوپتای هندی بود، ولی درعین حال، مجسمه های مدل چینی ویژگی خاص خود را داشتند، مثل مجسمه های اولیه ی موجود در غارمعبدهای لونگمِن(Longmen) که با سبک و مشخصه ی عالمانه و پرشکوهش از مجسمه های متأثر از سبک هندی متمایز هستند.
طی دوران سلسله های سووی و تانگ، هنر بودایی چینی، روند چینی سازی خود را نیز پشت سر گذاشت. تعداد بی شماری از مجسمه های بودا با تلاش عالمان هنرمند بلند مرتبه ی چینی ساخته شدند. نمونه ی آنها روکاناهای بودا در معبد فِنگ شیان در لونگمِن است. این پیکره های عظیم بودا، لباس کاسایاهای چینی را پوشیده با گردنی گِرد، با وقار و با قلبی مهربان به نظر میرسند، و دارای سیمایی زیبا و چاق و چشمانی به وضوح مهربان و با فراست هستند. این مشخصات دقیقاً منبعث از ایده های محسنات کنفوسیوسی است که در پی جمع کردن میان پرهیز کاری و زیبایی درونی و بیرونی با هم است را به نمایش می گذارند.
چگونگی مبادلات بین فرهنگ آیین بودایی چینی و خارجی نشان می دهد که برای رواج یافتن یک فرهنگ خارجی در سرزمین چین، فرهنگ خارجی باید با ویژگی های فرهنگ سنتی چین کنار بیاید. در عین حال، برای فرهنگ سنتی چین مواجهه و هضم و همسان سازی فرهنگ خارجی در خود، سخت و ترسناک نیست[۱].