هرات
شهر هرات در دره هریرود و در قسمت انتهایی کوه‌های هندوکش واقع شده است و از شهرهای قدیمی بوده و در اوستا هرویو نامیده شده است؛ اسکندر در ۳۳۰ قبل از میلاد، این شهر را تجدید بنا کرد. هرات بر اثر تهاجمات گسترده تاریخی، بارها زیر سم اسبان و شمشیر مهاجمان ویران و دوباره بازسازی شده است. این شهر یکی از مراکز مهم تولید غلات، میوه، قالی و کالاهای پشمی بوده و به‌علاوه در گذشته، بر سر راه ابریشم نیز قرار داشته و از رونق فراوانی برخوردار بوده است.
هرات در زمان تیموریان، هرات مدتی پایتخت این سلسله شد و اهمیت فراوانی یافت. در زمان حکومت شاهرخ و سلطان حسین بایقرا بازسازی‌های زیادی در آن صورت گرفت و بناهای مختلفی در آن احداث شد. پس از سقوط سلسله تیموری، هرات مدتی توسط ازبکان تصرف شد؛ ولی با سرکوب ازبکان توسط سلسله صفویه، این شهر به تصرف صفویان درآمد و پس از سقوط سلسله افشاریه در ایران، به تصرف خانواده درانی درآمد و در سال ۱۸۷۵، براساس معاهده پاریس از ایران جدا شد.
بازسازی هرات در زمان امان‌الله خان از حدود سال ۱۹۲۵ آغاز شد؛ اما سرعت آن کند بود. با احداث گمرکات اسلام قلعه (با ایران) و تورغندی (با ترکمنستان) هرات اهمیت فراوانی یافت و روزبه‌روز بر رونق و اعتبارش افزوده شد. هرات علاوه بر پیشرفت‌های فرهنگی و اجتماعی، از مراکز مهم اقتصادی و تجاری افغانستان هم محسوب می‌شود و بخش عمده‌ای از کالاهای وارداتی و صادراتی افغانستان از طریق آن صورت می‌گیرد.[۱]
نیز نگاه کنید به
سیاست و حکومت افغانستان؛ ولایات افغانستان؛ شهرهای پایتخت افغانستان
کتابشناسی
- ↑ علی آبادی، علیرضا (1395). جامعه و فرهنگ افغانستان. تهران: موسسه فرهنگی هنری و انتشاراتی بین المللی الهدی، ص 425-426.