جایگاه رسانه در اردن
قانون اساسی آزادی بیان و عقاید را همانند آزادی مطبوعات و رسانه، در محدوده قانون تضمین میکند. اما در قانون هر انتقاد یا تهمتی نسبت به خانواده سلطنتی و آنچه که به اقتدار و عظمت نظام خدشه وارد کند ممنوع است. مسئولان دولتی از تکنیکهایی همچون تهدید به جریمه، پیگرد قانونی و بازداشت و حبس برای ترساندن روزنامهنگاران و تشویق آنها به خود سانسوری استفاده میکنند. علاوه بر این خبررسانها و ماموران سانسور در مطبوعات در صورتی که مقالهای برای عرضه عمومی جنجالی شمرده شود به مدیران مسئول اخطار و مدیر مسئول را برای حذف یا تغییر مطلب تحت فشار قرار می دهند[۱].
اخیرا ملک عبدالله قانون لغو حبس برای روزنامهنگاران را اعلام کرد که مورد استقبال گروههای حقوق بشر قرار گرفت. قانون مطبوعات و ناشران و قانون انجمن مطبوعات محدودیتهای جدی بر اعتبارنامه روزنامهنگاران و فعالیت روزنامهها وضع کرده است. موضوع تاسف بار دیگر عدم تمایل مسئولان برای تبلیغات در روزنامههاست. آزادی رادیو و تلویزیون اردن حتی محدودتر از مطبوعات است. دسترسی به اینترنت به طور معمول محدودیت ندارد، هرچند گزارشهایی مبنی بر جستجوی مقامات مسئول در سایتهای جنجالی اینترنت وجود دارد. برخلاف همهی این محدودیتها، اردن به نسبت اغلب همسایگان خود درباره رسانههای داخلی بازتر و منعطف تر برخورد میکند. موسسه غیردولتی جودیکری تنها موسسهای است که میتواند گواهی اعتبار رسانههای داخلی را لغو کند. اختیارات مقامات مسئول برای حذف مطبوعات بسیار محدود است. علاوه بر این اقدامات دادگاهها نیز شامل حال رسانهها میشود، هرچند خود دادگاهها نیز تحت نظارت اند. قانون، آزادی و استقلال رسانههای خارجی در اردن را تضمین میکند. همچنین تلویزیونهای ماهوارهای بینالمللی و منطقهای محدود نیستند.
اردن از سال 1999 شش ایستگاه مخابراتی AM، پنج ایستگاه مخابراتی FM و یک رادیو با موج کوتاه و از سال 1995، 20 ایستگاه مخابرات تلویزیون دارد. در سال 1997 اردنیها بیش از ۱/۵ میلیون گیرنده رادیو و در سال 2.000، 560.000 گیرنده تلویزیون داشتند. در سال 1998 اردن دارای شش روزنامه و 14 هفته نامه و 270 گاهنامه با متوسط شمارگان 148.000 بوده است[۲].
نیز نگاه کنید به
جایگاه رسانه در آرژانتین؛ جایگاه رسانه در ساحل عاج؛ جایگاه رسانه در تایلند؛ جایگاه رسانه در اسپانیا؛ جایگاه رسانه ها در قطر؛ جایگاه رسانه در مصر؛ جایگاه رسانه در سنگال؛ جایگاه رسانه در بنگلادش؛ جایگاه رسانه در تاجیکستان
کتابشناسی
- ↑ پادشاهی اردن، سازمان فرهنگ و ارتباطات اسلامی، معاونت بينالملل، مركز بينالمللی تبليغ، ص. 59
- ↑ لایقی، غلامرضا (1402). جامعه و فرهنگ اردن. تهران: سازمان فرهنگ و ارتباطات اسلامی(در دست انتشار)