شالکیز ژیرائو

شالکیز ژیرائو (IIIaIKHH3 IIpay)، شاعر قصه گو و جنگجوی قزاقستان در غرب قزاقستان به دنیا آمد. مادر او یکی از اشراف فئودال بزرگ منطقه بود که در سن سه ماهگی مادرش را از دست داد. او همواره تلاش می‌کرد که قدرت و توانایی خود را بیش از آنچه هست به نمایش بگذارد. که این موضوع در نوشته‌های دیگران و خود او به وضوح مشاهده می‌شود.

این شاعر مشهورترین شاعر زمان خود قبل از انقلاب ۱۹۱۷ بود خلاقیت‌های شالکیز همواره توسط بسیاری از دانشمندان و محققان روسیه به صورت مغبت ارزیابی شده است. آهنگ شالکیزدر مورد بیگ تیمور، چهار بار در جنگ‌های ادبی و نشریات مختلف تجدید چاپ. آثار او نمونه‌های کلاسیک هنر بداهه سرایی است اما عمق فلسفی بسیاری از آثار شاعر، که مورد نیاز فکر و کار خستگی ناپذیر تفکر اوست نشان می‌دهد که در این آثار مورد تجدید نظر قرار گرفتند، در نتیجه از بداهه خالص بیرون آمد. او بنیانگذار شعر فلسفی قزاق شناخته می‌شود و بسیاری از نوشته‌های موجز او در فرهنگ قزاقستان به ضرب المثل تبدیل شده است. شاعر معروف تمام عمر خود را در مبارزه سپری کرده است.

در مورد نقش شالکیز در ادبیات قزاقستان "ماگائوین" نوشته است که شالکیز در طول عمر طولانی در دشت قپجاق به عنوان شاعر اول عصر خود شناخته شده بود.

شالکیز آخرین سال‌های عمر خود را در دولت خاقان آذر قزاقستان به سر برد. و عادت به فرمانبرداری از حاکمان دوران خود نداشت. این شاعر قصه گوی دارای احساسات مختلفی بود؛ زیرکی، خوی سرکش و ارائه تصاویر هنری. آثار او اثری از دوران باستان است که چشم انداز ساکنان استپ، طبیعت انسان، به خصوص شخصیت او، اخلاقی و اصول اخلاقی او را بیان می‌کند.