روابط سیاسی لبنان و ایران
روابط سياسي*: روابط رسمي ايران و لبنان پس از استقلال لبنان و به رسميت شناخته شدن در سال 1944 برقرار شد. پيش از آن، كنسولگري ايران در لبنان در سال 1912 كه اين سرزمين با عنوان متصرفية حبل لبنان، ولايتي مستقل در امپراطوري عثماني بود تأسيس و در سال 1927 به سركنسولگري ايران در سوريه، لبنان (تحت قيموميت فرانسه) و فلسطين وپس از استقلال این کشور، در سال 1955 ،به سفارت ايران در جمهوري لبنان ارتقاء يافت.
روابط ايران و لبنان پس از استقلال اين كشور همراه با فراز و فرود بوده است. هرچند رويكرد و سياستهاي غرب‌گرايانه هر دو كشور، زمينه همكاريهاي مشترك را فراهم كرده بود، برخي اقدامات و اختلافات نيز به كاهش سطح روابط و گاه نيز به قطع كامل مناسبات سياسي رسمي مي‌انجاميد. در دوره رياست جمهوري كاميل شمعون كه داراي گرايشهاي غرب گرایانه بود، روابط ميان دو كشور مودت‌آميز بود. حمایت از پيمان بغداد، پيوستن به دكترين آيزنهاور و مخالفت سرسختانه با هواداران قوميت عرب، ناشي از همراهي او با سياستهاي غرب بوده است. در دوره رياست جمهوري وي، شاه ايران از لبنان ديدار كرد و او نيز در پاسخ به ايران سفر كرد.
امتناع دولت لبنان از تحويل ژنرال تیموربختيار رئيس بركنار شده ساواك كه موردغضب شاه وتحت تعقيب دولت ايران قرار داشت، از جمله مواردي بود كه به تيرگي روابط و قطع آن از سوي ايران منجر شد كه چند سال ادامه يافت و با سفر سليمان فرنجيه رئيس جمهور اين كشور به تهران در سال 1971 دوباره برقرار گرديد. در دوره رياست جمهور فرنجيه به ويژه پس از شركت وي در جشنهاي 2500 ساله شاهنشاهي، مناسبات دو كشور بهبود و همكاريهاي مشترك افزايش يافت. ازآن پس، مناسبات نزديك و ديدار متقابل مسئولان و هيئتهاي سياسي دو كشور تا پيروزي انقلاب اسلامي در ايران همچنان استمرار داشت.
انقلاب اسلامي ايران در حالي پيروز شد كه جنگ داخلي در اين كشور ادامه داشت و نظام سياسي از هم گسيخته و مناطق مسلمان‌نشين اين كشور تحت فشار نيروهاي مسيحي فالانژ از يكسو و تهاجم اسرائيل از سوي ديگر قرار داشت. جمهوري اسلامي ایران در اولين موضع‌گيريهاي سياسي درخصوص تحولات اين كشور، ضمن محكوم كردن تجاوزات اسرائيل و نيز دخالت قدرتهاي خارجي، خواستار ايجاد نظام سياسي عادلانه و با ثبات براساس خواست اكثريت مردم لبنان شد. روابط سياسي ايران و لبنان تا پايان جنگ داخلي و امضاي پيمان طائف از سوي طرفهاي درگير در جنگ 15 ساله در وضعيتي عادي استمرار داشت. پس از آن نيز عليرغم آنكه اين پيمان با حمايت غرب شكل گرفت و تغييري اساسي در ساختار طائفي پديد نياورد و تأمين كننده منافع تام و تمام اكثريت مسلمان نيز نبود، جمهوري اسلامي بنا بر منافع اكثريت مردم و به ويژه به خواست شيعيان اين كشور كه به انقلاب اسلامي چشم دوخته بودند، روابط را با دولت اين كشور توسعه بخشيد. طي دو دهه از توسعه روابط، علاوه بر همكاريهاي سياسي، فرهنگي و اقتصادي، حمايت از مقاومت اين كشور در برابر تهديدات و تهاجمات اسرائيل از محور اساسي مناسبات دوجانبه ايران و لبنان بوده است.
* اطلاعات اين بخش با استفاده از وب سايت: سفارت ج.ا.ايران در لبنان به آدرس: www.iranianembassy.net ارائه شده است.