محمدحسین مشایخ فریدنی
دکتر محمدحسین مشایخ فریدنی، در 1291 خورشیدی، در تهران (محله عودلاجان) زاده شد. وی فرزند محمد باقر (از علماى معقول و منقول و از مدرسان تهران) بود. ابتدا در محضر پدر خود مقدمات علوم دینى را فراگرفت و در کنار آن به تحصیل علوم جدید در دبستان ترقى و سپس دبیرستان پهلوى نیز همت گماشت. در سال 1309 بعد از اتمام دوره ى اول متوسطه وارد دوره ادبى دارالفنون شد و زیر نظر استادان مشهوری مانند حبیب یغمایى، جلال الدین همایى، نصرالله فلسفى، شیخ محمدحسین فاضل تونى، احمد بهمنیار و على اکبر سیاسى تربیت شد. ایشان در همین دوره، تحصیلات حوزوى را تا پایان لمعتین نزد پدر تلمذ کرد و در 1312 بعد از تأسیس دانشکده علوم معقول و منقول در امتحان ورودى آن دانشکده پذیرفته شد، در سال 1314 بعد از اتمام دوره گواهینامه مدرسى دریافت کرد. همزمان با تحصیل در دانشکده ى معقول و منقول در دانشکده ادبیات هم ثبت نام نمود و در سال 1314 به اخذ درجه لیسانس نایل آمد و در سال 1318 وارد دوره ى دکتراى ادبیات شد. استادان وى در آن دوره ملک الشعراى بهار، فاضل تونى، سید محمد تدین، بدیع الزمان فروزانفر و على اصغر حکمت بودند. در پاکستان کرسى زبان فارسى دانشگاه کراچى را تأسیس کرد و در دانشگاه هاى پنجاب، پیشاور و حیدرآباد و داکا به عنوان استاد میهمان تدریس مىکرد. در دانشگاه لاهور پاکستان موفق به اخذ درجه ى دکتراى افتخارى و کسب مقام استادى در رشته ى حقوق شد.
دکتر فریدنى در طول خدمات فرهنگى خود در سمت هاى مختلفى از جمله دبیر دبیرستانه اى تهران، بازرس و سرپرست فرهنگ و اوقاف قم، کاشان، ساوه، محلات و گلپایگان، رایزن فرهنگى ایران در پاکستان، هند، عراق و عربستان سعودى، استاد دانشکده ى حقوق و علوم سیاسى اشتغال داشت. تأسیس دانشگاه کردستان نیز از اقدامات اوست. آثار وى علاوه بر تحریر مقالات در مجلات کشور، عبارتند از: تألیف نواى شاعر فردا (روایت تازهاى از اسرار خودى و رموز بىخودى اقبال لاهورى)؛ رساله اى در شرح نظرات سیاسى امیرالمؤمنین (ع)؛ گزیده ى أغانى (ترجمه ى الاغانى، در دو جلد، این کتاب برگزیده ى هشتمین دوره کتاب سال جمهورى اسلامى ایران شد)؛ تألیف آفتاب در آئینه (سیره ى امیرالمؤمنین (ع) به روایت اهل سنت). وى همچنین در سال هاى آخر عمر با دایره المعارف تشیع و دانشنامه ى جهان اسلام همکارى داشت و مقاله هایى را براى این دو اثر تألیف کرده است. مقاله هایى نیز در «کیهان فرهنگى» و «نشر دانش» و «آینده» از او به چاپ رسیده است. دکتر مشایخ فریدنى به دریافت نشانه اى درجه ى دوم همایونى، درجه دوم سپاس، نشان ارانژن اسو از هلند و نشان کوکب از اردن نایل آمده است. وى عضو آکادمى عرب نیز بود.
دکتر محمدحسین مشایخ فریدنى روز سیزدهم آذر سال 1369 در سن هفتاد و هشت سالگى بر اثر حمله قلبى درگذشت. این حادثه در حالى رخ داد که وى یک هیئت علمى بین المللى را در یک کشتى مطالعاتى براى بررسى راه آبى «جاده ابریشم» همراهى مى کرد. پیکر وى در بهشت زهرا در حجره ى 953 به خاک سپرده شد. وى در این مأموریت ها چون فصیح و بلیغ سخن مى گفت و اشعار بسیارى در حافظه داشت و در هر زمینه ى تاریخى و ادبى مجلس آرائى مى کرد، در آن کشورها مخصوصا در محافل فرهنگى و ادبى منزلتى پیدا کرد و مورد احترام قرار گرفت. پس از بازنشستگى و بازگشت به ایران دنباله کارهاى علمى و ادبى خود را گرفت، از جمله به ترجمه ى کتاب اغانى پرداخت و دو جلد از آن در بنیاد فرهنک ایران چاپ شد. گزیده اى نیز از اغانى فراهم ساخت که آن هم انتشار پیدا کرد. هنگام مأموریت در هندوستان مقاله هائى در زمینه هاى ادبى در جراید فارسى زبان هند انتشار داد. مشایخ فریدنى مردى ادیب و محقق و خطیب بود و به پنج زبان خارجى تسلط داشت[۱].
نیز نگاه کنید به
مطالعات ایرانی و ایران شناسی در پاکستان
کتابشناسی
- ↑ تلخیص از محمدحسین بن باقر مشایخ فریدنی اصفهانی(1403). ویکی فقه، قابل بازیابی از https://fa.wikifeqh.ir/
نویسنده مقاله
محمد مهدی توسلی
پیوند به بیرون
محمد حسین بن باقر مشایخ فریدنی اصفهانی. ویکی فقه، قابل بازیابی از https://fa.wikifeqh.ir/
مشایخ فریدنی، محمدحسین (تهران ۱۲۹۳ـ۱۳۶۹ش). ویکیجو، قابل بازیابی از https://wikijoo.ir/index.php/
محمدحسین مشایخ فریدنی. راسخون، قابل بازیابی از https://rasekhoon.net/mashahir/show/592524
محمد حسین مشایخ فریدنی. ویستا، قابل بازیابی از https://vista.ir/w/a/16/q7ymd