سید سبط حسن رضوی
سید سبط حسن رضوی، فرزند سید یوسف حسین (تولد: مرداد 1307ش در شهر لکهنو، درگذشت: آذر 1376ش در اسلام آباد).
نیاکان سبط حسن از مدینه به توس در ایران و سپس به سبزوار کوچیدند و پس از آن به بلخ و کابل و دهلی رفته و در روزگار نوابان اَوده در لکهنو ساکن شدند.
نیای وی سید محمد عباس و پدرش هر دو فقیه و پزشک و مدرس بودند. سیدحسن در 1329 ش از دانشگاه لکهنو دانشنامه ارشد زبان و ادبیات فارسی گرفت و یک چند مدیر انجمن مسلم در همان دانشگاه بود. پس از تشکیل کشور پاکستان در 1947م به پاکستان مهاجرت کرد و در کویته و سکهر و پس از آن در لارکانه اقامت گزید. بعد از مدتی به کراچی رفت و مرکزی آموزشی به نام دبیرستان ایرانیان تاسیس کرد. در 1335ش به ایران سفر کرد و از محضر استادان ایرانی مانند جلال الدین همایی، محمدمعین، محمدباقر هوشیار، بدیع الزمان فروزانفر، لطفعلی صورتگر و سعید نفیسی درسها آموخت.
پس از شش ماه به کراچی برگشت و به راولپندی رفت و در دانشکده آنجا به تدریس پرداخت. در 1337ش انجمن روابط فرهنگی پاکستان و ایران را بنا نهاد. با انتقال پایتخت به اسلام آباد، به پایتخت رفت و نام انجمن روابط فرهنگی را به سازمان فارسی تغییر داد.
وی با نوشتن رساله دکتری خود با عنوان "فارسی گویان پاکستان"، در سال 1353ش از دانشگاه تهران درجه دکتری گرفت و به راولپندی برگشت و به تدریس ادبیات فارسی در دانشکده آنجا پرداخت.
سید سبط حسن در 1366ش بازنشسته شد و از طرف رایزنی فرهنگی ج.ا.ایران در اسلام آباد برای همکاری با "فصلنامه دانش" دعوت بکار شد و تا پایان عمر در مرکز تحقیقات فارسی ایران و پاکستان سرپرست و همکار مدیر فصلنامه اشتعال داشت.
از یادگارهای وی، تاسیس دبستان انیس، انجمن فارسی، انجمن فارغ التحصیلان دانشگاههای ایران، انجمن مرکزالمسلمین، و مجلس ایرانشناسی است. وی به زبان های اردو، فارسی، عربی، هندی و انگلیسی آشنایی کافی داشت.
از آثار او می توان به موارد زیر اشاره کرد:
- کتاب گلشن فارسی 1 و 2؛
- سوابق تاریخی و روابط مادی و معنوی مردم پاکستان و ایران؛
- و ده ها مقاله در نشریات فارسی و اردو زبان[۱].
نیز نگاه کنید به
مطالعات ایرانی و ایران شناسی در پاکستان؛ سازمان فارسی(راولپندی)
کتابشناسی
- ↑ توسلی، محمد مهدی (1403). یادداشت های شخصی.
نویسنده مقاله
محمد مهدی توسلی