تاريخچه مهاجرت ايرانيان به كانادا
رفتن به كانادا در عين حال كه فرصتي هيجان‌انگيز است، مبارزه‌اي بزرگ نيز هست.
شرايط خوب تحصيلي، كاري، و رفاهي در كانادا در مقايسه با ساير كشورهاي جهان، اين كشور را به مقصدي مطلوب براي مهاجرين بدل كرده است. سابقه مهاجرت ايرانيان به كانادا به سال‌هاي اول قرن بيستم و عمدتا بعد از جنگ جهاني دوم مي‌رسد، زماني كه تنها 12 نفر ايراني در اين كشور زندگي مي‌كردند؛ و اين رقم به تدريج افزايش يافت.
آمار ارائه شده توسط سازمان آمار كانادا، زمان ورود اولين ايراني به كانادا را بين سال‌هاي 1901 و 1902 ثبت كرده است. با وجود اينكه سال بعد تعداد مهاجران با شيبي تند به چهل نفر را رسید، ولي همچنان با وجود ميانگين يكصد نفر در سال، در بازه شصت سال بعد همواره در نوسان بوده است.
اما نخستين موج واقعي مهاجرين ايراني در سال 1970 به كانادا رسيد و از آن به بعد يعني تا سال 1978 رقم مهاجرين از 100 نفر در سال به 600 نفر در سال رسيد. بعد از پيروزي انقلاب اسلامي تعداد مهاجرت‌ها به چند هزار نفر در سال رسيد و اين روند همچنان در طول جنگ عراق و ايران و تا سال 1995 ادامه پيدا كرد.
طبق آمار رسمی جدید کانادا، به طور متوسط بین 5 تا 7 هزار ایرانی هر سال وارد کانادا شده‌اند. حدود 8 درصد از کسانی که در کانادا به دنیا آمده‌اند در سرشماری خود را ایرانی اعلام کردند؛ البته ممکن است افرادی از پدر مادر ایرانی در کانادا به دنیا آمده باشند و خود را ایرانی حساب نکنند.
به طور کلی ایرانیان مهاجر را می‌توان به سه گروه تقسیم کرد:
ـ نسل اول مهاجرین (همزمان با وقوع انقلاب و بعد از آن)
ـ مهاجرین زمان جنگ
ـ مهاجران اخیر
نسل اول، مهاجرانی هستند که در واقع به دلیل عدم همسویی با انقلاب بیشتر به صورت پناهنده به کانادا عزیمت کردند. این گروه از وضعیت مالی نسبتا مناسبی برخوردار بودند و به مرور با در پیش گرفتن یک شغل آزاد مناسب، زندگی خود را آغاز كردند و طی این مدت خود و فرزندانشان در جامعه کانادا جذب شدند.
ـ گروه دوم بیشتر با انگیزه‌های سیاسی و یا دور بودن از کشور در دوران جنگ تحمیلی به کانادا آمدند.
ـ گروه سوم، که مهاجران سال های اخیر را تشکیل می دهند، دو دسته‌اند: مهاجران متخصص و مهاجران سرمایه‌گذار. مهاجران اخیر ایرانی بیشتر از طریق سرمایه گذاری وارد کانادا شده‌اند و امکانات مالی بهتری دارند.