آسیب شناسی اجتماعی در تونس
جامعه معاصر تونس در مرحله حساس گذر از سنت به مدرنیته است و از آسیب‌های اجتماعی گوناگونی رنج می‌برد. درگیری بین حکومت لائیک بورقیبه و نهادهای دینی، مانند زیتونه که در سال‌های ۱۹۵۶ تا ۱۹۶۶ میلادی به اوج خود رسید موجب فاصله‌گرفتن روابط اجتماعی از ارزش‌های ملی و دینی شد و جامعه را دچار نوعی بحران معرفتی کرد که نتیجه آن گسترش آسیب‌های اجتماعی مانند تبعیض، برخورداری از روحیه محافظه‌کاری، گسست هویتی، اختلال شخصیتی، بیکاری، فقر، اعتیاد به الکل، طلاق، شیوع مهاجرت‌های غیرقانونی به‌ویژه میان جوانان، مشکلات خانوادگی، فحشا، قاچاق موادمخدر و افزایش دزدی شد. پیوستن برخی از جوانان تونسی به شبکه‌های جرائم سازمان‌یافته، به‌ویژه در کشورهایی مانند فرانسه و ایتالیا و حضور چشمگیر جوانان دختر و پسر تونسی در جریان‌های ۱، وزارة شؤون المرأة و الأسرة و الطفل.
انحرافی و افراطی دینی و مذهبی، مانند القاعده از دیگر آسیب‌های اجتماعی در جامعه معاصر تونس است.
مهاجرت‌های غیرقانونی اغلب از طریق دریای مدیترانه است و هزینه‌های جانی و مالی بسیاری را بر کشور تحمیل می‌کند. معتاد در تونس کمتر دیده می‌شود؛ اما مصرف دخانیات، مانند سیگار و قلیان حتی در میان نوجوانان بسیار گسترده است. فقهای تونس تا قرن هجده میلادی با استعمال دخانیات مبارزه می‌کردند؛ اما با شروع حکومت بایات عثمانی، مصرف سیگار، تنباکو و قلیان بسیار افزایش یافت (عبدالسلام، ۱۹۹۳: ۹۸). فروش مشروبات الکلی در هتل‌ها و برخی از فروشگاه‌ها قانونی است و ناهنجاری‌های ناشی از مصرف نوشیدنی‌های الکلی، به‌ویژه بدمستی در سطح جامعه فراوان است.
رواج عقایدی مانند سحر، جادو، طلسم، چشم زخم، خرافه و جن‌زدگی نیز در جامعه تونس فراوان است. بسیاری از روزنامه‌های تونس با اصطلاحاتی مانند فلکی و روحانی به چاپ آگهی جهت معرفی رمال‌ها و فال‌بین‌ها مبادرت می‌کنند. سحر و جادو (شعوذه) اغلب در میان زنان و خشونت لفظی نیز در میان مردان شایع است.