عزاداری در تونس

از دانشنامه ملل
نسخهٔ تاریخ ‏۲۵ نوامبر ۲۰۲۳، ساعت ۱۲:۰۱ توسط Samiei (بحث | مشارکت‌ها) (صفحه‌ای تازه حاوی «تونسی‌ها با وجود اظهار غم و اندوه و گریه برای فردی که فوت کرده است، با مرگ عزیزان خود به شکلی بسیار طبیعی برخورد می‌کنند. فقه مالکی زیارت قبور، به‌ویژه زیارت قبر پیامبر اکرم (ص) را مستحب و خواندن قرآن و دادن خیرات برای اموات را جایز می‌داند (ش...» ایجاد کرد)
(تفاوت) → نسخهٔ قدیمی‌تر | نمایش نسخهٔ فعلی (تفاوت) | نسخهٔ جدیدتر ← (تفاوت)

تونسی‌ها با وجود اظهار غم و اندوه و گریه برای فردی که فوت کرده است، با مرگ عزیزان خود به شکلی بسیار طبیعی برخورد می‌کنند. فقه مالکی زیارت قبور، به‌ویژه زیارت قبر پیامبر اکرم (ص) را مستحب و خواندن قرآن و دادن خیرات برای اموات را جایز می‌داند (شاذلی، ۲۰۰۷: ۱۱۱).

اغلب غسل‌دادن و کفن‌کردن مردگان تونسی در خانه آنها انجام می‌شود و بسیاری از قبرستان‌های تونس غسال‌خانه ندارند؛ نگاه‌داشتن جنازه میت در خانه به مدت یک شبانه‌روز و خواندن


قرآن و حتی خوابیدن در کنار فرد متوفی بدون هیچ ترسی در تونس مرسوم است؛ تشییع جنازه اموات بدون حضور زنان انجام می‌شود و مراسم عزاداری در روزهای هفتم و چهل برپا می‌شود. اصطلاح الفرق به معنی روزهای پس از مرگ است که شامل الفرق الاول (سوم) و الفرق الثانی (هفتم) می‌شود؛ صبح روز پانزدهم به «لیلة الزیارة» معروف است و همه وابستگان فرد فوت‌شده بر سر خاک حاضر می‌شوند و برای او طلب رحمت می‌کنند. تونسی‌ها مراسم چهلم و سال (غلق العام) را نیز برگزار می‌کنند. پوشیدن لباس سیاه در مراسم سوگواری رواج ندارد. زنان اغلب با چادر سفید سفساری در برخی مراسم حضور پیدا می‌کنند. زلاج بزرگ‌ترین و قدیمی‌ترین قبرستان شهر تونس است، برخی از قبور علما و اشراف (سادات) تونس که در این قبرستان و آرامستان‌های دیگر شهرهای تونس قرار دارد با علایم و نشانه‌هایی از دیگر قبور مشخص شده است.