حج گزاری در تونس
حج‌گزاری
تاریخ حج‌گزاری در تونس نشان می‌دهد همچنان که مصر دروازه ورود اسلام به تونس بود، مهم‌ترین گذرگاه مردم مسلمان تونس برای سفر به مکه و مدینه نیز بود. حاجیان غرب جهان اسلام با عبور از مصر یا شام به همراه حاجیان مصری و شامی در میقات حجته احرام می‌بستند. «سفرنامه ابن‌بطوطه»، «تاریخ یعقوبی» و «سفرنامه ناصرخسرو» اطلاعات خوبی را از چگونگی سفر حجاج تونسی و مغربی در خود جای داده‌اند. برخی از حج‌گزاران تونسی نیز با سفر به آستانه در ترکیه و گذشتن از ازمیر، پورت سعید، کانال سوئیس و جده خود را به شهرهای مکه و مدینه می‌رساندند و اغلب احرام خود را بر روی دریای سرخ می‌بستند (سنوسی، ۱۴۰۱: ۲۲).
با رونق یافتن دریانوردی و راه‌اندازی کشتی‌های بخار انگلیسی‌ها، فرانسوی‌ها و پرتغالی‌ها در قرن ۱۳ قمری (نوزده میلادی)، حج‌گزاری مسلمانان غرب جهان اسلام از راه دریا گسترش بسیاری یافت (بزاز، ۱۳۸۲: ۶۶)، زیارت قبور آل‌البیت (ع) و دیدار با عالمان شیعه از آداب حج‌گزاری تونسی‌ها بوده است (سنوسی، ۱۱:۱۴۰۱).
امروزه، حاجی‌شدن برای تونسی‌ها آرزویی مهم و افتخاری بزرگ است و هرسال تقریبا بین هشت تا ده هزار تونسی به مراسم حج ابراهیمی اعزام می‌شوند که ناوگان هواپیمایی این کشور بیشترین حجم از انتقال مسافران را به سرزمین وحی بر عهده دارد. مدت‌زمان ثبت‌نام در تونس برای حج تمتع تا اعزام، پنج سال است. تعداد ۷۸۴۶۹ نفر از مردم تونس در سال ۲۰۱۰ میلادی برای حج تمتع ثبت‌نام‌کردند که فقط ده هزار نفر و در قالب ۸۲ پرواز مستقیم موفق به اعزام و انجام مناسک حج تمتع شدند.
۱۸۷
۱۸۸
پرواز حجاج تونسی از فرودگاه‌های تونس، منستیر، صفاقس، جربه، نفطه و قابس انجام می‌شود. هزینه حج تمتع برای هر نفر در سال ۲۰۱۱ میلادی حداکثر شش هزار دینار تونسی تقریبا معادل پنج هزار دلار بود. حکومت تونس در سال ۲۰۰۹ میلادی به دلیل شیوع آنفولانزای خوکی در مراسم حج تمتع از اعزام حجاج تونسی به عربستان ممانعت کرد. وزیر امور دینی تونس ریاست بعثه حج این کشور را در عربستان بر عهده دارد.کمیته ملی حج متشکل از وزارت امور دینی و وزارت بهداشت، مدیریت حج‌گزاری تونس را بر عهده دارند. بدرقه و استقبال حاجیان با رسوم خاصی انجام می‌شود که اجرای گروه‌های تواشیح معروف به سلامیه از مهم‌ترین بخش‌های آن است. عقیده عامیانه‌ای در تونس وجود داردکه در روز عید قربان از صابون برای شست‌وشوی لباس استفاده نمی‌کنند و بر این باورند که ممکن است، پای حاجیان بر روی سنگ‌های جبل‌الرحمه در منی بلغزد.