صورت گرایی در هنر چینی

صورت گرایی خیره کننده­ی هنر چینی که آن را در خوشنویسی، نقاشی و شعر هم می­توان دید. چینی­ها از راه خوشنویسی دریافت­های اساسی خود را شکل می­دهند. اساس منحنی­های لغزان، خطوط راست و زاویه­های زیبای سقف نیایشگاه­های چینی از حرکت قلم مو در نوشته­های چینی بر آمده است. لذا، خوشنویسی در عالی­ترین رده­ی هنرهای زیبای چینی است.

در خوشنویسی، استاد هر حرکت قلم مو را تنها یک­بار می­تواند انجام دهد و در این حرکت تمام آن­چه را که می­خواهد باید خلق کند. تغییر دادن و بازنگری در آن امکان پذیر نیست. نقاشی چینی هم از نظر اصول و فنون با خوشنویسی رابطه­ی نزدیک دارد. یکی از نویسندگان چین باستان در این زمینه گفته است:«هنگامی­که مردم می­توانستند اندیشه­های خود را با نقش بنگارند، با خط می­نگاشتند، و هنگامی­که از بیان کاراکترهای نگارشی ناتوان بودند، نقاشی می کردند.» بدینسان، یکی دیگری را تکمیل می­کند و از طریق همان خود نیز به کمال می­رسد و این دو قرین هم به شمار می­روند، چون افزارهای نوشتن(قلم مو، مرکب، کاغذ، و دوات) که به «چهار گنج بنای ادب» اشتهار دارند، در هر دو هنر یکی است و هشت حرکت اساسی که در نوشتن کاراکترهای نگارش چینی به کار می­روند در نقاشی نیز به­عنوان شیوه­های اساسی کاربرد قلم مو شناخته می­شود.