صورت گرایی خیره کننده‌ی هنر چینی که آن را در خوشنویسی، نقاشی و شعر هم می‌توان دید. چینی‌ها از راه خوشنویسی دریافت‌های اساسی خود را شکل می‌دهند. اساس منحنی‌های لغزان، خطوط راست و زاویه‌های زیبای سقف نیایشگاه‌های چینی از حرکت قلم مو در نوشته‌های چینی بر آمده است. لذا، خوشنویسی در عالی ترین رده‌ی هنرهای زیبای چینی است.

در خوشنویسی، استاد هر حرکت قلم مو را تنها یکبار می‌تواند انجام دهد و در این حرکت تمام آنچه را که می‌خواهد باید خلق کند. تغییر دادن و بازنگری در آن امکان پذیر نیست. نقاشی چینی هم از نظر اصول و فنون با خوشنویسی رابطه‌ی نزدیک دارد. یکی از نویسندگان چین باستان در این زمینه گفته است:«هنگامی که مردم می توانستند اندیشه‌های خود را با نقش بنگارند، با خط می نگاشتند، و هنگامی که از بیان کاراکترهای نگارشی ناتوان بودند، نقاشی می‌کردند.» بدین سان، یکی دیگری را تکمیل می کند و از طریق همان خود نیز به کمال می‌رسد و این دو قرین هم به شمار می روند، چون افزارهای نوشتن(قلم مو، مرکب، کاغذ، و دوات) که به «چهار گنج بنای ادب» اشتهار دارند، در هر دو هنر یکی است و هشت حرکت اساسی که در نوشتن کاراکترهای نگارش چینی به کار می‌روند در نقاشی نیز به عنوان شیوه‌های اساسی کاربرد قلم مو شناخته می‌شود.

نیز نگاه کنید به

هنر در چین؛ هنر چینی

منبع اصلی

_{سابقی، علی محمد(1392). جامعه و فرهنگ چین. تهران: موسسه فرهنگی هنری و انتشاراتی بین الملی الهدی.}

نویسنده مقاله

علی محمد سابقی