کوبا در رویارویی‌ با آمریکا

از دانشنامه ملل
نسخهٔ تاریخ ‏۲۵ نوامبر ۲۰۲۳، ساعت ۱۴:۵۴ توسط Samiei (بحث | مشارکت‌ها) (صفحه‌ای تازه حاوی «همان‌طورکه پیشتر ذکر شد فیدل کاسترو در سال ۱۹۶۰ در سازمان ملل متحد تصریح کرد که نه به چپ و نه به راست تمایلی ندارد و ایدئولوژی خاص خود که انسان‌گرایی است را پیاده می‌نماید. اما از آنجایی که وی برنامه ملی‌سازی را در کوبا آغاز نمود، بسیاری از م...» ایجاد کرد)
(تفاوت) → نسخهٔ قدیمی‌تر | نمایش نسخهٔ فعلی (تفاوت) | نسخهٔ جدیدتر ← (تفاوت)

همان‌طورکه پیشتر ذکر شد فیدل کاسترو در سال ۱۹۶۰ در سازمان ملل متحد تصریح کرد که نه به چپ و نه به راست تمایلی ندارد و ایدئولوژی خاص خود که انسان‌گرایی است را پیاده می‌نماید. اما از آنجایی که وی برنامه ملی‌سازی را در کوبا آغاز نمود، بسیاری از مایملکات و زمین‌ها و شرکت‌های آمریکایی را مصادره کرد، که بخش اعظمی از این زمین‌های مصادره شده به شرکت یونایتد فروت کمپانی تعلق داشت، شرکتی که صاحب زمین‌های بسیار زیادی در آمریکای مرکزی بود، بنابراین، مصادره زمین‌ها و دیگر مایملکات ایالات‌متحده در کوبا توسط دولت انقلابی باعث شد تا روابط میان این دو کشور روبه تیرگی نهد و در زمان آیزنهاور؛ رئیس‌جمهور وقت ایالات‌متحده آمریکا؛ اولین تحریم‌های اقتصادی علیه کوبا در سال ۱۹۶۰ آغاز شد. از این رو، کوبا به ناچار به سمت اتحاد جماهیر شوروی سابق کشیده شد و در سال ۱۹۶۰ روابط دیپلماتیک و بازرگانی خود را با این کشور برقرار کرد، این مسئله، هم زمان با سلب مالکیت از املاک و شرکت‌های آمریکایی، عکس‌العمل‌هایی بین واشنگتن و هاوانا بوجود آورد. در نتیجه مصادره تمامی املاک آمریکایی‌ها در جزیره، سهم شکر کوبا در بازارهای ایالات‌متحده حذف گردید و تحریم دولت آمریکا بر تجارت با کوبا را به دنبال 1. United Fruit Company


داشت. در ژانویه ۱۹۶۱ ایالات‌متحده روابط دیپلماتیک خود را با کوبا قطع کرد، در ماه می ۱۹۶۱ نیز، کاسترو به‌طور رسمی کوبا را کشوری سوسیالیست - کمونیست اعلام نمود، وی اعلام کرد که همیشه مارکسیست - لنینیست بوده است، اگرچه بنا به دلایل سیاسی آن را مخفی کرده بود. (,2005 Halperin Donghi, 312) البته بسیاری معتقدند که سیاست‌های کاسترو در عرصه بین‌المللی و سیاست رویارویی در قبال ایالات‌متحده باعث شد تا از همان ابتدا حکومت خود را به شوروی سابق نزدیک کند و بتواند کشورش را در زمینه اقتصادی و نظامی بیمه نماید. زیرا "در صورتی که ایالات‌متحده درهایش را به روی آن‌ها می‌بست، بلوک کمونیست می‌توانست بازار جایگزینی برای شکر، سیگاربرگ و دیگر محصولات کوبایی باشد و در صورت حمله احتمالی آمریکا به کوبا، قدرت نظامی روس‌ها می‌توانست چتر حفاظتی قدرتمندی باشد". (315 ,2005 (Halperin Donghi,

بسیاری انتظار داشتند تا ایالات‌متحده عکس‌العملی نظامی نشان بدهد ولی آیزنهاور که آخرین ماه‌های حکومتش را می‌گذراند قصد حمله به کوبا را نداشت؛ بلکه اجازه داد تا گروه کوچکی متشکل از ۱۲۰۰ تبعیدی کوبایی در گواتمالا توسط سیا آموزش ببینند و حمله‌ای را به کوبا برنامه‌ریزی نمایند. این طرح توسط جان اف کندی نیز دنبال شد، اگرچه وی بدون هیچ اشتیاقی طرح را تصویب کرد و مداخله نیروهای دریایی یا هوایی ایالات‌متحده را نیز ممنوع نمود که همین مسئله ضربه مهلکی بر پروژه مذکور وارد کرد. اعضای بریگاد ضدکاسترویی، پس از این که در سال ۱۹۶۱

ما ۶۷


۶۸

در خلیج خوک‌ها واقع در ساحل جنوب غربی کوبا پیاده شدند، بدون حمایت هوایی و یا دریایی آمریکا، توسط نیروهای کاسترو به‌سرعت دستگیر و یا کشته شدند، این اتفاق، یکی از بدترین وقایع دوره ریاست جمهوری کندی را رقم زد و چهره ایالات‌متحده ضربه قابل توجهی را تحمل کرد و "جالوت قدرتمند شمال به‌طور تحقیرآمیزی توسط داود کوچک کارائیب شکست خورد". Faya,) (1996, p.228 پس از این جریان، ایالات‌متحده آمریکا، سفارت خود در کوبا را تعطیل کرد.

در پی این رویداد، تصویر ضعیفی از ایالات‌متحده معرفی شد که تشجیع نخست‌وزیر اتحادجماهیرشوروی سابق؛ نیکیتا خروشچف؛ را به همراه داشت. خروشچف در پی توافق باکوبا اقدام به انتقال تسلیحات هسته‌ای روسیه به کوبا نمود و به‌طور مخفیانه شروع به ساخت پایگاه‌های موشکی هسته‌ای در کوبا کرد که روبه ساحل ایالات‌متحده نشانه رفته و فقط در ۱۰۰ مایلی آن قرار گرفته بودند. در اکتبر ۱۹۶۲ هواپیماهای شناسایی آمریکایی عکس‌هایی گرفتند که وجود چنین پایگاه‌هایی را آشکار ساخت و این موضوع به "بحران موشکی" میان ایالات‌متحده آمریکا و جمهوری شوروی سابق تبدیل شد. این مسئله توسط رئیس‌جمهور وقت آمریکا؛ جان اف‌کندی؛ در تلویزیون آمریکا برملا شد و بالاخره روس‌ها مجبور شدند تا پایگاه موشکی‌شان را از کوبا جمع‌آوری نمایند، در طی چند روز، دنیا منتظر عکس‌العمل اتحادجماهیرشوروی سابق بود که بالاخره پس از ارسال پیام‌های شدیدی میان واشنگتن و مسکو، 1. Crisis de los Misiles


خروشچف برچیدن پایگاه‌های موشکی خود را تحت یک شرط پذیرفت و کندی به‌طور مخفیانه قول داد که به کوبا حمله نخواهد کرد، این تعهد از طرف کندی، به‌طور تلویحی به معنی حذف آموزه مونروئه بود. (152 ,2007 (Chang-Rodriguez, لازم به ذکر است که آموزه مونروئه در سال ۱۸۲۳ توسط جیمز مونروئه، پنجمین رئیس‌جمهور ایالات‌متحده آمریکا ارائه شد که در آن به ایالات‌متحده اجازه می‌داد تا در صورتی که هر یک از کشورهای اروپایی در کشورهای آمریکای لاتین دخالت نمایند، این عمل به‌عنوان یک تهاجم محسوب می‌شد و ایالات‌متحده اجازه دخالت در کشورهای منطقه آمریکای لاتین را داشت، بدین ترتیب، آموزه مونروئه به وضوح اجازه دخالت همسایه شمالی را در بخش جنوبی قاره می‌داد.

یکی دیگر از رویارویی‌های تاریخی میان هاوانا و واشنگتن به عملیات پیترپان۲ مربوط می‌شود، این عملیات توسط دولت ایالات‌متحده، کلیسای کاتولیک و کوبایی‌هایی که در تبعید به‌سر می‌بردند برنامه‌ریزی شد که طی آن بیش از ۱۴۰۰۰ کودک کوبایی به ایالات‌متحده منتقل شدند. این عملیات بین ۲۶ دسامبر ۱۹۶۰ و ۲۳ اکتبر ۱۹۶۲ جریان داشت. در طی این عملیات ایالات‌متحده در نظر داشت تا فرزندان کوبایی را که والدینشان نگران ایدئولوژی کمونیستی دولت کوبا بودند به آمریکا منتقل نمایند. در این برنامه، کشیشی کاتولیک آمریکایی، با نام پدر بریان والش با دولت 1. Doctrina de Monroe 2. Peter Pan

3. Padre Bryan Walsh

۶۹


۷۰

واشنگتن هماهنگی‌های لازم برای ویزای کودکان را انجام می‌داد. پروازهای پان آمریکن کودکان کوبایی را به میامی، فلوریدا، منتقل کردند و مقرر شده بود تا والدین این کودکان در مدت کوتاهی به آن‌ها بپیوندند. البته در سال ۱۹۶۲ با بروز بحران موشکی در کوبا، و طی آن، ایالات‌متحده پروازهای میان این دو کشور را کنسل کرد که این امر جریانات تاسف باری را بوجود آورد، زیرا حدود ۸۰۰ کودک کوبایی را در میامی در انتظار والدین خود گذاشت. وقتی مشخص شد که والدین این کودکان نمی‌توانند به زودی به ایالات‌متحده برسند، گروه‌های کاتولیک، این کودکان را از میامی گرفتند و در یتیم‌خانه‌های مختلفی مستقر کردند و یا بعضی از خانواده‌های آمریکایی در سراسر کشور، آن‌ها را به فرزندی پذیرفتند. بسیاری از این عملیات‌ها به‌طور سری انجام می‌گرفت ولی بعدها توسط دولت کوبا پرده از این عملیات‌های مخفیانه برداشته شد. از دیگر رویارویی‌های میان کوبا و ایالات‌متحده آمریکا، ماجرای پسر بچه کوبایی با نام الیان گونزالس' می‌باشد که به ایالات‌متحده رسید و سپس به کوبا بازگشت وی در ۶ سالگی در سال ۱۹۹۹ به‌طور غیرقانونی توسط مادرش از کوبا خارج می‌شود و با قایقی به سمت ایالات‌متحده می‌روند. مادر الیان به همراه تعداد دیگری در طول سفر در دریا غرق می‌شوند ولی الیان توسط ماهیگیری آمریکایی نجات می‌یابد و به نیروهای ساحلی ایالات‌متحده تحویل داده می‌شود. طبق تفاهم‌نامه میان کوبا و ایالات‌متحده تحت عنوان "پاهای خشک، پاهای خیس" که در سال ۱۹۹۵ در دوران ریاست 1. Elian Gonzalez

2. Pies secos, pies mojados


جمهوری بیل کلینتون به امضا رسید، Chang-Rodriguez,) 147 ,2007) کوبایی‌هایی که به سواحل فلوریدا می‌رسند می‌توانند پناهندگی سیاسی از این کشور درخواست نمایند، در حالی‌که کسانی که در دریا دستگیر می‌شوند به کوبا بازگردانده می‌شوند و یا بنا به موقعیت‌هایی به کشور سومی که بپذیرد به آن‌ها پناهندگی سیاسی بدهد، انتقال داده می‌شوند در مورد الیان گونزالس، مقامات آمریکایی، وی را به خانواده مادریش در میامی تحویل می‌دهند، در صورتی که پدر وی در کوبا خواهان استرداد فرزندش می‌شود. پس از مذاکرات و مشاجرات بسیار، بالاخره دادگاه حکم صدور برگشت الیان به کشورش را صادر می‌کند و الیان گونزالس در ۲۸ ژوئن سال ۲۰۰۰ به کوبا بازمی‌گردد. الیان تا سال ۲۰۰۶ در شهر کاردناس استان ماتانزاس با خانواده‌اش زندگی می‌کرد، دولت کوبا در این شهر موزه‌ای تحت عنوان "موزه نبرد اندیشه‌ها" را تاسیس کرد که سالنی را به الیان اختصاص داده است. در ۱۵ ژوئن ۲۰۰۸، الیان گونزالس به همراه ۱۸۰۰۰ جوان دیگر، به عضویت انجمن جوانان کمونیست" درآمد.