شهر حرار
شهر قدیمی و بسیار زیبای حرار از مشهورترین مراکز فرهنگی تمدنی اتیوپی به شمار میرود. این شهر که طی قرون متمادی مرکز تجاری بزرگی در امپراطوری حبشه به شمار میآمدهاست از قدیم الایام دارای مناسبات بازرگانی با مناطق گوناگون حبشه، بنادر خلیج عدن و تعدادی از سرزمینهای شرقی بودهاست. علاوه بر آن حرار مرکز بزرگ اسلامی بوده و در قرون میانه اسلامی بسیاری از علاقمندان به علوم اسلامی طی سفر به حرار؛ در مدارس اسلامی این شهر تحصیل میکردهاند. این شهر به لحاظ صنایع دستی خاص خود - عمدتا بافندگی و سبدبافی- و همچنین نسخ خطی زیبا نیز در اتیوپی از شهرت زیادی برخوردار است. انبوه مساجد تاریخی، بازارهای رنگارنگ، آرامگاههای مقدس و منارهها از دیگر جاذبههای تاریخی شهر حرار است[۱].
حرار از شهرهای گردشگری اتیوپی است و معمولا در طول سال دربرگیرنده گردشگرانی از کشورهای مختلف جهان است که با مشاهده آثار تاریخی آن با گوشههایی از فرهنگ و تمدن اسلامیدر این سرزمین آشنا میگردند.
نیز نگاه کنید به
صنعت گردشگری اتیوپی؛ مراكز مهم گردشگری اتیوپی؛ شهر آکسوم؛ بحیردار؛ گوندار؛ لالیبالا؛ آثار فرهنگی، تاريخی و طبيعی ثبت شده اتیوپی در ميراث جهانی؛آثار فرهنگی، تاريخی و طبيعی ثبت شده ژاپن در ميراث جهانی؛ آثار فرهنگی، تاريخی و طبيعی ثبت شده اسپانیا در ميراث جهانی؛ آثار فرهنگی، تاريخی و طبيعی ثبت شده کوبا در ميراث جهانی؛ آثار فرهنگی، تاريخی و طبيعی ثبت شده کانادا در ميراث جهانی؛ آثار فرهنگی، تاريخی و طبيعی ثبت شده لبنان در ميراث جهانی؛ آثار فرهنگی، تاريخی و طبيعی ثبت شده مصر در ميراث جهانی؛ آثار فرهنگی، تاریخی و طبیعی ثبت شده کشور چین در فهرست میراث جهانی؛ آثار فرهنگی، تاريخی و طبيعی ثبت شده تونس در ميراث جهانی؛ آثار فرهنگی، تاريخی و طبيعی ثبت شده سنگال در ميراث جهانی؛ آثار فرهنگی، تاريخی و طبيعی ثبت شده آرژانتین در ميراث جهانی؛ آثار فرهنگی، تاريخی و طبيعی ثبت شده مالی در ميراث جهانی؛ آثار فرهنگی، تاريخی و طبيعی ثبت شده سوریه در ميراث جهانی؛ آثار فرهنگی، تاريخی و طبيعی ثبت شده اردن در ميراث جهانی؛ آثار فرهنگی، تاريخی و طبيعی ثبت شده سیرالئون در ميراث جهانی؛ آثار فرهنگی، تاريخی و طبيعی ثبت شده قطر در ميراث جهانی؛ آثار فرهنگی، تاريخی و طبيعی ثبت شده تایلند در ميراث جهانی
کتابشناسی
منبع اصلی
عرب احمدی، امیر بهرام، کریمی، مهرداد (1392). جامعه و فرهنگ اتیوپی. تهران: سازمان فرهنگ و ارتباطات اسلامی (در دست انتشار)، ص 142-143.
نویسندگان مقاله
امیر بهرام عرب احمدی و مهرداد کریمی