جنگ های داخلی چین و مارشال چیانگ کایشک
پس از پایان جنگ دوم جهانی، آمریکایی ها برای مدتی(از1946 تا1948) و در جریان جنگ با ارتش سرخ، حمایت مالی خود را به دولت ملی، به خاطر سوء مدیریت و فساد موجود در این دولت کاهش دادند. شاید گزارش های اغراق آمیز کمونیست ها نیز در این زمینه بی تأثیر نبوده است.
اگرچه چیانگ شخصا به خاطر همکاری مؤثر در جنگ جهانی از جایگاه بین المللی برخوردار شد، ولی دولت وی به دلیل فساد گسترده و تورم اقتصادی بالا، رو به زوال گذاشت. چیانگ در خاطرات خود در سال 1948 می نویسد:
«کومین تانگ از نیروهای خارجی شکست نخورد، بلکه از درون فروپاشید.»
به هرحال، جنگ های مختلف داخلی و خارجی، دولت و نیروهای ملی را از نظر نظامی و مالی تضعیف کرده و اعتماد مردم نسبت به دولت به پایین ترین سطح خود رسید، این درحالی بود که جایگاه و اعتبار نیروهای کمونیستی روز به روز افزایش می یافت، چون سیاست تقسیم اراضی حزب کمونیست به سود روستاییان بود و لذا آنها از نیروهای ارتش سرخ حمایت می کردند.
در چنین شرایطی، علیرغم تفوق نیروهای ملی از نظر تعداد نفرات و تسلیحات، ولی به خاطر عدم محبوبیت آنها در میان مردم، نفوذ عوامل کمونیستی در بین آنها، روحیه ی پایین و عدم سازماندهی درست آنان، زمینه برای موقعیت برتر و بالاتر نیروهای کمونیستی فراهم شده بود[۱].