وضعیت کنونی صنعت فیلم و سینما در چین

پس از رشد و توسعهی فوق العادهی اقتصادی و عضویت چین در سازمان تجارت جهانی، سینمای این کشور نیز با فرصتها و چالشهای زیادی مانند رقابت تنگاتنگ با محصولات خارجی؛ مبادله و همکاری با تولید کنندگان خارجی؛ ورود بخش خصوصی و سرمایههای خارجی به این صنعت؛ حرفهایتر شدن دست اندرکاران صنعت سینما؛ تنوع بیشتر و افزایش قدرت انتخاب تولید کنندگان و تماشاگران فیلمهای سینمایی و... روبه رو گردید. در حالحاضر، تولید کنندگان فیلم‌ در سرزمین اصلی که بخش بزرگی از آنها کمپانیهای خصوصی هستند، برای توجیه اقتصادی استودیوهای خود، که هر بار یارانهی کمتری از دولت می‌گیرند، ناچار هستند به فروش داخلی بیندیشند، (توسعهی سرمایه گذاری بخش خصوصی در صنعت تولید فیلم و سریال تلویزیونی چین،2002) لذا تقریباً همهی فیلم‌های جدید چینی، عناصر مورد علاقهی تودهی مردم، از جمله پردهی عریض و تکنی‌کالر را به‌کار می‌گیرند. تعداد سالانهی تماشاگران چینی به حدود بیست و هفت میلیارد نفر می‌رسد که در پنجاه و پنج هزار سالن نمایش(شهری و روستایی) در سراسر این کشور به تماشای فیلم می‌نشینند. این درحالی است که، شبکههای مختلف تلویزیونی در سطح گستردهای در دسترس مردم قرار دارد(پوشش تلویزیونی جمعیت در سرتاسر چین به 23/97 (ادارهی آمار چین، 2009) درصد رسیده و محبوبیت روزافزونی پیدا کرده است) و عضویت چین در سازمان تجارت جهانی نیز موجب شده تا رقابت فیلم‌های خارجی نیز رو به افزایش گذاشته (تأثیر ورد چین به سازمان تجارت جهانی بر قلمرو هنر، 2002) که واردات آنها را شرکت فیلم چین در انحصار خود دارد. میزان واردات فیلم، معادل یک سوم تولید سالانهی داخلی، یعنی یک‌سوم از حدود ۱۲۰ فیلمی است که در دهه‌های۱۹۸۰ و ۱۹۹۰در چین تولید شده است.