فرهنگ كتابت در چین
مردم سرزمین چین را باید جزو ملتهایی به شمار آورد كه از آغاز دورهی احساس نیاز انسان به انتقال ایده و اندیشهی خود به دیگران از طرق مختلف، به فكر كشف راههایی پرداخت كه بتواند از طریق ثبت اندیشهها، خود را جاودان سازد. همچنین، برآورد شده است که چین تا سال 1750 میلادی، به تنهایی بیشتر از تمام دنیا اثر نوشتهای ایجاد کرده است که اکثر آنها جنبهی اخلاقی و فلسفی داشته است.[۱]
طبق اسناد و مدارك به اثبات رسیده و مورد قبول باستانشناسان، قدیمیترین دست نوشتههای بشری كه به وضوح و طبق قاعده و قانون در بردارندهی پیام است، در جنوب عراق و بینالنهرین كشف شده كه متعلق به 5200 سال قبل است. ساكنان این منطقه با اختراع نوعی خط یا تصویر نگاری و علایم نوشتاری برای انتقال ایده و اندیشههای خود به دیگران، آنان را بر روی لوحهای سفالین و گِلین حك كردهاند كه در كاوشهای باستانی به عمل آمده از این منطقه به دست آمده است.
گفته میشود كتابت در کشور چین نیز حدود 2000 سال پس از كشف و مورد استفاده قرار گرفتن علایم نوشتاری در بینالنهرین آغاز شده است، یعنی حدود 3000 سال پیش. نخستین نوشتههای چینی تحت عنوان «جیاگو وِن (Jiagu Wen)» كه در واقع حروف تصویری بوده و بر روی كاسهی لاكپشتها حكاكی شدهاند ،متعلق به دوران سلسلهی شانگ است كه در قرنهای 11 تا 16 پیش از میلاد حكمرانی میكردهاند.
ولی چنانچه كشفیات اخیری كه از منطقه ای بنام «جیاخو (Jiahu)» در سال 1962 به دست آمده است، از سوی دانشمندان مورد تأیید قرار گیرد، تاریخ كتابت و استفاده از علایم نوشتاری انسانهای اولیه در چین به 8600 سال پیش بازخواهد گشت كه در آن صورت قدمت نوشتههای كشف شده از «جیاخو» 3000 سال پیشتر از آثار منطقهی بینالنهرین خواهد بود، چون كربنهای به دست آمده از این منطقه، متعلق به 7000 سال تا 5800 سال پیش از میلاد است.
نیز نگاه کنید به
چین؛ فرهنگ عمومی در چین؛ فرهنگ كتابت، كتابداری و كتابخانه در چین
کتابشناسی
- ↑ اسلامی ندوشن، محمد علی (1385). کارنامهی سفر چین. چ دوم. انتشارات امیرکبیر
منبع اصلی
سابقی، علی محمد(1392). جامعه و فرهنگ چین. تهران: موسسه فرهنگی هنری و انتشاراتی بین الملی الهدی.
نویسنده مقاله
علی محمد سابقی