«جائو گوو»(Zhao Gou)(1187-1107 میلادی)، در دوران امپراتور گائوزونگِ سونگ جنوبی، از سال 1127 تا 1162 میلادی بر سرِ قدرت بود. وی و پدرش از نظر سیاسی بی لیاقت بودند ولی از نظر هنری موهبتی به شمار می‌آمدند. خوشنویسی جائو گوو از پدرش هم بهتر بود، از گذشته بهره‌ی زیادی برده و از خود بینش عمیقی به نمایش می‌گذاشت.

او نخست از سبک خوشنویسی«خوانگ تین جیانگ»، سپس«میفِی»، پیروی کرد، و بعدها روی سبک «جونگ یائو (Zhong Yao)»، خوشنویس مشهور دوران سه پادشاهی، و «وانگ شی جی (Wang Xizhi)» تمرکز کرد. او به سختی کار می‌کرد. او گفته،«من در طول50 سال گذشته، هرگز حتی برای یک روز اگر کار مهمی نداشتم، قلمم را بر زمین نگذاشتم». «من سبک‌های تمام خوشنویسان دوران‌های «وِی»، «جین» و شش سلسله را آموختم». وی کتابی تحت عنوان «پیرامون خوشنویسی» نوشت، کتابی پُر از بصیرت و بینش.

نیز نگاه کنید به

هنر در چین؛ هنر خوشنویسی چینی؛ هنرمندان و خوشنویسان مشهور چین باستان؛ خوشنویسان مشهور چین باستان

منبع اصلی

_{سابقی، علی محمد(1392). جامعه و فرهنگ چین. تهران: موسسه فرهنگی هنری و انتشاراتی بین الملی الهدی.}

نویسنده مقاله

علی محمد سابقی