معماری دوران معاصر چین
منظور از معماری معاصر چین، سبک معماری از اواسط قرن ۱۹ به این طرف است. از زمان وقوع جنگ تریاک در سال ۱۸۴۰ تا تأسیس جمهوری خلق چین در سال ۱۹۴۹، معماری چین خصوصیتی حاکی از تلفیق سبکهای چینی و غربی و تنوع زیاد به خود گرفت. در این دوران، با آنکه سیستم معماری سنتی و قدیمی چین از لحاظ کمی برتری داشت، ولی ساختمانهای تجاری جدید از قبیل تئاتر، رستوران، مهمانخانه و فروشگاهها، عموماً ترکیب معماری سنتی را شکسته و فضای هنر معماری را توسعه دادند. در شهرهای بزرگی مانند شانگهای و تیَنجین، ساختمانهای خارجی مانند کنسولگریهای خارجی، تجارتخانههای خارجی، بانکها و هتلها و باشگاهها به سبک معماری غربی به وجود آمدند.
پس از ایجاد جمهوری خلق چین در سال ۱۹۴۹، معماری این کشور وارد مرحلهی نوین و تاریخی شد. در این دوران، معماری معاصر چین از لحاظ کمی، مقیاس، انواع، پراکندگی و سطح مدرن بودن، محدودیتهای معماری دوران گذشته و معاصر را از میان برداشته و چهرهی کاملاً جدیدی به خود گرفت. با آغاز دههی ۱۹۸۰ و اجرای اصلاحات، درهای معماری چین به تدریج بازتر شده و از سبکهای برتر کشورهای دیگر استفاده و به سوی چندجانبه بودن گام برداشته است. ساختمانهای هتل صلح شانگهای (۱۹۲۹) با ۷۷ متر ارتفاع و ۱۲ طبقه و به سبک معماری گوتیک از مکتب معماری شیکاگو؛ ساختمان مقبره و بنای یادبود «سون یاتسِن» که آمیزهای از سبکهای معماری چینی و غربی است؛ ساختمان باشکوه کنگرهی ملی خلق چین در غرب میدان «تیَن آنمِن» در پکن، با مساحتی بالغ بر ۱۷۰ هزار متر مربع که در سال ۱۹۵۹ احداث شد؛ ساختمان هتل «شیَن شَن» در حومهی غربی پکن که در سال ۱۹۸۲ میلادی ساخته شد؛ ساختمان کتابخانهی جدید التاسیس دانشگاه چینگخوا؛ ساختمان بزرگ تجاری ۸۸ طبقهای «جین مائو» در شانگهای به ارتفاع ۴۲۰ متر؛ ساختمان حبابی شکل تئاتر ملی در پکن؛ و ساختمان جدید تلویزیون مرکزی چین؛ از جمله شاهکارهای معماری معاصر چین هستند که توسط معماران چینی و خارجی طراحی و به مورد اجرا گذاشتهشده و جزو آثار معماری و مهندسی برجستهی جهانی بهشمار میروند.برخی از طراحان معماری نامدار معاصر چین عبارتند از: لیان سیچن (۱۹۰۱)، او لیانیون (۱۹۲۲)، جان کَیجی (۱۹۱۲) و یان ایانبائو (۱۹۰۱).
نیز نگاه کنید به
هنر در چین؛ هنر معماری در چین؛ وضعیت عمومی معماری باستانی چین
منبع اصلی
سابقی، علی محمد(1392). جامعه و فرهنگ چین. تهران: موسسه فرهنگی هنری و انتشاراتی بین الملی الهدی.
نویسنده مقاله
علی محمد سابقی