لائو دان، بنیانگذار مکتب تائوئیسم
نام خانوادگی«لائودان»، «لی» و نام وی «اِر»" بود، ولی مردم معمولا وی را«لائو زی» می نامند. وی در اواخر دوران سلسلههای بهار و پاییز (770 تا 476 پیش از میلاد)(دوران بهار و پاییز) در ایالت«چو» زندگی می کرد.«لائودان» یکی از کارکنان کتابخانهی سلسلهی«جو» بود. به همین دلیل دانش و اطلاعات وی فراوان و فردی مشهور بود.
لائو دان، بنیانگذار مکتب تائوئیسم
کنفوسیوس در جوانی به دیدار«لائودان» رفت. «لائودان» فهمید که دربار سلطنتی سلسلهی«جو» رو زبه روز ضعیفتر میشود. لذا، شهر«لویانگ» پایتخت را ترک کرد. هنگامی که وی از گذرگاه «خَنگو»عبور میکرد، کتاب «دائو دِجینگ» را نوشت و سوار بر گاوی سبز رنگ از گذرگاه عبور کرد ولی هرگز مشخص نشد که در کجا درگذشت.
کتاب «دائو دِجینگ» جمعا بیش از 5000 کلمه دارد و موضوع آن بسیار متنوع و میراث مهمی در فرهنگ سنتی چین به شمار میآید. معنای اصلی«دائو» (آیین بومی تائو) راه است. «لائودان» پس از بررسی تغییرات حاصله در طبیعت و روابط بین انسان و طبیعت، معنای گسترده و جدیدی به«دائو» (آیین بومی تائو) داد و «دائو دِجینگ» جالبترین بخش از اندیشهی فلسفی «لائوزی» بهشمار میرود. وی معتقد بود که خوشبختی و بدبختی را می توان جا به جا کرد و تغییر کمٌی میتواند باعث تغییر کیفی هم بشود. وی می گفت، از مشکلات نترسید، از کم شروع کنید. حتما میتوانید مشکلات را حل کنید و کارهای بزرگی را انجام دهید. وی مخالف جنگ بود و میگفت، بعد از جنگ قحطی ناشی از فقدان محصول فرا می رسد. اندیشهی فلسفی «لائو دان» در تاریخ فلسفهی چین جایگاه مهمی دارد و اندیشهی سیاسی وی در اندیشمندان بعد از او نیز تاثیرگذار بوده است.
نیز نگاه کنید به
شخصیت های مشهور تاریخی، علمی و ادبی چین
منبع اصلی
سابقی، علی محمد(1392). جامعه و فرهنگ چین. تهران: موسسه فرهنگی هنری و انتشاراتی بین الملی الهدی.
نویسنده مقاله
علی محمد سابقی