سیاست اعطای خودمختاری به مناطق اقلیت نشین در چین
سیاست اعطای خود مختاری به مناطق اقلیت نشین
« نظام خودگرداني ويژهی مناطق اقليتهاي قومي» يكي از ساختارهاي مهم سياسي و از سياستهاي اساسي دولت چين است كه برپايهی شرايط واقعي این کشور اتخاذ شده است. براساس این سیاست، هر منطقه از کشور(استان، شهر، شهرستان، بخش، دهستان و روستا) که جمعیت یکی از اقلیتهای به رسمیت شناخته شده دارای بیشترین میزان جمعیت باشد، آن منطقه منطقهی خودمختار آن اقلیت خاص شمرده شده و مدیریت عالی منطقه به آن سپرده شده و اغلب مدیران دولتی منطقه از اعضای آن قوم و نژاد انتخاب میشوند( www,seac.gov.cn.)[i].
از ميان 55 اقليت قومي در سراسر چين،44 اقليت داراي منطقهی خودمختار مربوط به خود هستند. بر این اساس، 75 درصد از كل جمعيت اقليتهاي قومي چين از ساختار مدیریت خودگردان در مناطق اقليت نشین برخوردارند و مساحت مناطق دارای مدیریت خودمختار اقليتهاي قومي، 64 درصد از كل مساحت این كشور را تشكيل ميدهد.
[i] - سایت اینترنتی امور اقلیتهای دولت چین. WWW.seac.gov.cn