شش دهه توسعه و تحول در آموزش و پرورش چین
شش دهه توسعه و تحول در آموزش و پرورش چین( 1949 تا 2009میلادی)
پيشبرد و توسعهی اصلاحات اقتصادی و تداوم و تكميل سياست درهای باز، توسعهی تجارت خارجی، حفظ ثبات و آرامش سياسی و اجتماعی، همراه با دستیابی به وحدت و يكپارچگی ملی، از سال 1978كه سیاست اصلاحات اقتصادی آغاز شد تا به امروز، محور تغييرات ساختاری و جوهری همه جانبهی چين بوده‌است. ولی این تغییر و تحولات اقتصادی هرگز چينی‌ها را از توجه به اهداف و مصالح ملی غافل نكرده و هماهنگ با رشد اقتصادی، توسعهی بنیادین آموزش بهعنوان زیر بناییترین تغییرات اجتماعی، مورد تأکید فراوان بوده است. در این خصوص، نگاه دولت و حزب به سیاستهای آموزشی و نظارت و حمایت ویژه از بخش آموزش و پژوهش و تدوین برنامههای توسعهای، به ویژه در دهههای اخیر، نگاهی راهبردی، نوگرایانه، دوراندیشانه، و کاربردی بوده است تا این کشور بتواند با تربیت متخصصان و تأمین منابع انسانی مورد نیاز جامعهی توسعه یافتهی فردای چین، پایداری این توسعه و پیشرفت را تضمین نماید. لذا طی چند دههی گذشته، دولت این کشور موفق شده است با استفاده از فناوري نوين، و بسیج امکانات و سرمايه و دانش فني و مديريت داخلی و خارجی و اصلاح مقررات آموزشی كشور، و همچنین، اعمال سياست‌های تشويقی و ارایهی تسهيلات ويژه، منابع مادی و معنوی آموزشی، پژوهشی وتحقیقاتی را در قالب راهبرد توسعهی بخش آموزش به چين سرازير كند. اين حركت و سیاست دور‌انديشانهی دولت، زمينه‌های توسعهی بخش آموزش و تربیت نسل جديدی از مديران چين را به خوبی فراهم ساخته است. (گزارش دریافتی از رایزنی فرهنگی سفارت جمهوری اسلامی ایران در پکن،1389)