منابع مالی بخش آموزش در چین

از دانشنامه ملل
نسخهٔ تاریخ ‏۱۶ اکتبر ۲۰۲۳، ساعت ۲۱:۴۹ توسط Samiei (بحث | مشارکت‌ها) (صفحه‌ای تازه حاوی « == ''منابع مالی بخش آموزش در چین'' == عمده هزینه­های آموزشی کشور بر عهده­ی دولت مرکزی، دولت­های محلی و برخی نهادهای اجتماعی غیر دولتی است[i]. هزینه­ی آموزشی ابتدایی و متوسطه را نیز دولت­های مرکزی و محلی از بودجه­ی عمومی کشور تأمین می­نمایند، هزین...» ایجاد کرد)
(تفاوت) → نسخهٔ قدیمی‌تر | نمایش نسخهٔ فعلی (تفاوت) | نسخهٔ جدیدتر ← (تفاوت)

منابع مالی بخش آموزش در چین

عمده هزینه­های آموزشی کشور بر عهده­ی دولت مرکزی، دولت­های محلی و برخی نهادهای اجتماعی غیر دولتی است[i]. هزینه­ی آموزشی ابتدایی و متوسطه را نیز دولت­های مرکزی و محلی از بودجه­ی عمومی کشور تأمین می­نمایند، هزینه­های آموزش عالی بر عهده­ی دولت مرکزی و دولت­های محلی و نهادهای اجتماعی غیر دولتی است[ii]. در کنار بخش دولتی، برخی از افراد حقیقی و حقوقی و نهادهای غیر دولتی داخلی و خارجی نیز در تأمین منابع مالی برای توسعه­ی آموزش به ویژه در مناطق محروم و روستایی، به کمک دولت شتافته­اند. اجرای پروژه های آموزشی غیر دولتی هم­چون «پروژه­ی امید[iii]» و «پروژه­ی غنچه­ی بهار[iv]» و پروژه­­های دولتی«آموزش اجباری 9 ساله» و «آموزش اجباری روستایی» از جمله نهادهایی هستند که در کنار وزارت آموزش و پرورش در امر توسعه­ی آموزشی تلاش­های فراوانی نموده­اند.

پروژه­ی آموزشی«امید»: در دهه­ی1990میلادی، از سوی بنیاد توسعه­ی جوانان چین، پروژه­ی آموزشی «امید» با هدف جلوگیری، کاهش، و به تحصیل بازگرداندن دانش آموزانی که به دلایل اقتصادی از ادامه­ی تحصیل باز می­مانند، به ویژه در مناطق محروم و روستایی، تأسیس شد. منابع مالی این پروژه از طریق جمع آوری کمک­های مردمی از داخل و خارج کشور تأمین می گردد. «پروژه­ی امید» گسترده­ترین نهاد غیر دولتی است که طی 20 سال گذشته توانسته بیش از 2/3میلیارد یوان کمک­های مردمی جمع آوری و از این طریق 9/2میلیون دانش آموز ترک تحصیل کرده را برای ادامه­ی تحصیل کمک مالی کند. این پروژه هم­چنین هزینه­ی ساخت 12700باب مدرسه، و برگزاری دوره­های باز آموزی معلمان 30هزار روستا را تأمین کند. این پروژه در تغییر سرنوشت دانش آموزان بسیاری مؤثر بوده و حساسیت دولت و جامعه را نسبت به ضرورت توسعه­ی آموزش در مناطق محروم کشور جلب نموده است.

پروژه­ی آموزشی«غنچه­ی بهار»: این پروژه در سال 1989میلادی، از سوی بنیاد کودکان و نوجوانان چین راه اندازی شد. هدف این پروژه بازگرداندن دانش آموزان دختر ترک تحصیل کرده در مناطق محروم به مدرسه و ادامه­ی تحصیل آن­ها بود. بودجه­ی این پروژه از منابع مختلف غیر دولتی تأمین می­شود. این تشکیلات تا سال 2007میلادی، بیش از 600میلیون یوان کمک مردمی جمع آوری و از آن برای کمک به بازگردان 7/1 میلیون از دختران ترک تحصیل کرده­ی 30 استان و منطقه به مدرسه جهت ادامه­ی تحصیل استفاده کرده و بیش از 600مدرسه­ی دخترانه و 5000کلاس در این مناطق ایجاد کرده است. این پروژه هم­چنین، توانسته برای 416هزار از دختران و زنان محروم دوره­های کارآموزی برگزار و ایجاد شغل نماید.

پروژه­ی دولتی«آموزش اجباری 9ساله»: دولت چین، به منظور ریشه کن ساختن بی سوادی در این کشور، در سال1986میلادی، قانون آموزش اجباری 9ساله را تصویب و به مورد اجرا گذاشت. براساس این قانون، تمامی کودکان بالای 6 سال این کشور بدون استثنا، بایستی حد اقل دوره­ی آموزشی 9ساله­ی ابتدایی و راهنمایی را اجبارا طی کنند. دانش آموزانی­که مشمول این قانون می­باشند از پرداخت شهریه­ی آموزشی معاف هستند. طبق قانون تکمیلی سال1994، آموزش اجباری 9ساله بایستی در سه مرحله اجرا شود: نخست در مناطق توسعه یافته از نظر اقتصادی؛ دوم در مناطق نسبتا توسعه یافته؛ و سوم در مناطق درحال توسعه. در سال 1955وزارت آموزش و پرورش با همکاری وزارت اقتصاد در 21 استان و منطقه­ی خودمختار با بودجه­ای بالغ بر6/11میلیارد یوان، این قانون را به مورد اجرا گذاشتند. تاکنون اهداف تعیین شده برای این پروژه در اکثر مناطق کشور محقق شده و تنها مناطق کاملا دور افتاده و صعب العبور هستند که تا کنون به صددرصد اهداف نایل نشده­اند. طبق آمار اعلام شده از سوی وزارت آموزش چین، تا پایان سال 2008، جمعا بیش از 3038 شهرستان و ناحیه به استاندارد تعیین شده در آموزش اجباری دست یافته­اند که 1/99درصد شهرستان­ها و ناحیه­های سراسر چین را که  بالغ بر 3/99 درصد از کل جمعیت را شامل می­شود، پوشش داده است.

پروژه­ی دولتی«آموزش اجباری روستایی»: دولت چین، اجرای پروژه­ی اجباری آموزش روستایی را از سال 2006 تا 2010با هدف توسعه­ی آموزش در مناطق روستایی و محروم به مورد اجرا گذاشت. دولت مرکزی با همکاری دولت­های محلی و با اختصاص218میلیارد یوان، بیش از 36میلیون دانش آموز روستایی را در این مناطق تحت پوشش قرار داده و ضمن تأمین هزینه­های آموزشی آنان از قبیل کتاب و لوازم التحریر آموزشی،  بازسازی و نوسازی و تعمیر مدارس روستایی را نیز انجام داده است. در اين برنامه­ی آموزشي، موضوعات درسي به دو دسته­ی دروس متمرکز دولتي و دروس محلي تقسيم می­شود که عناوين محلي توسط دولت­هاي استاني مطابق با نيازهاي محلي ارائه مي­گردد.


[i] - براساس آمار منتشره از سوی وزارت آموزش چین، هزینه­های آموزشی 58/14درصد کل بودجه­ی دولت در سال 2007را به خود اختصاص داده است. طبق این خبر، در سال 2005 مجموعا82/2درصد GDP چین صرف آموزش شده و دولت قصد دارد طی چند سال آینده این میزان را به 4 درصدGDP کل کشور برساند. سایت Chinaview.cn. اول ژانویه 2007.

[ii] - طبق آمار منتشره در خبرگزاری شین هوا(مورخ 21 ژوئیه سال 2007) بودجه­ی آموزشی کشور چین در سال 2007، بیش از 70میلیارد دلار بوده است که نسبت به سال پیش 5/6میلیارد دلار افزایش داشته است.

[iii] - Project Hope .

[iv] - Project Spring Bud .