احداث مدارس با سرمایه گذاری مشترک چيني و خارجی

احداث مدارس با سرمایه گذاری مشترك چيني و خارجي

به­رغم گرايش شديد نسل جدید چيني براي تحصيل در خارج كشور، به نظر مي­رسد كه هنوز بسياري از مردم این کشور هم­چنان مايل به تحصيل در داخل كشور، بويژه در مدارس مشترك چيني و خارجي هستند كه تعداد آن­ها مانند قارچ در سرتاسر چيـن در حال افزايش است. اين مدارس اغلب توسط دانشگاه­ها، مؤسسات و يا سازمـان­هاي بين المللي آموزشـي تأسیس و اداره مي­شوند. پس از عضویت چين در سازمان تجارت جهاني و افزایش نيازهاي این کشور به افراد متخصص و تحصیل کرده در رشته­های مختلف از یک سو، و عدم پاسخگویی سرمایه­های داخلی و سيستم سنتي گذشته آموزشي به اين نيازها از سوی دیگر، دولت چین برای رفع این نیاز اساسی، طبق شرایط و مقررات خاصی به سرمایه گذاران خارجی مجوز فعالیت در عرصه­ی آموزشی این کشور را داد. کشور چين پس از ورود به سازمان تجارت جهاني، بازار تعليم و تربيت خود را به روي سرمايه گذاران اعم از حقيقي و حقوقي با محدوديت­هاي نسبتاً كمتری گشود. چين معتقد است كه داراي بزرگترين بازار بالقوه­ی آموزش وپرورش در جهان است و آمـار نشـان مي­دهـد كه پكنـي­ها براي بهبود زبان انگليسـي خود سالانه بیش از 300 ميليون دلار هـزينه مي­كنند. هزينه­ی سالانه­ی آموزش و پرورش در چين هنوز نزديك به 4/1درصد از هزينه­ی تعليم و تربيت عمـومـي در جهان توسعه یافته پایین­تر است. لذا، با عنایت به بهبود شرایط زندگی جامعه و تمایل والدین به هزینه کردن برای آموزش هرچه بهتر تک فرزند خانواده، سرمایه گذاری بخش غیر دولتی و خارجی در بخش آموزش به سرعت رشد کرد. در حال­حاضر تنها در شهرهای بزرگی مانند پکن و شانگهاي صدها مدرسه­ی مشترك چيني و خارجي به فعاليت آموزشی اشتغال داشته و ده­ها هزار دانش آموز در اینگونه مدارس به تحصيل مي­پردازند. اين مدارس توسط چيني­های خارج از کشور و سازمان­ها و دانشگاه­هاي بين المللي مانند مؤسسه­ی زبان و تجارت شهر سيدني، مؤسسات و مراكز دانشگاهي ژاپن، آمريكا، کانادا، انگليس، هنگ­کنگ،  مالزی و... اداره مي­شوند. آنچه قابل توجه است، هزینه­های  تقريبا سنگين شهريه­ی اين مدارس است که اغلب والدین در یک رقابت و چشم و هم چشمی تنگاتنگ این هزینه­ها را می­پردازند.