مکتب نقاشی کانو
مکتب کانو یا کانوها: این مکتب در اواسط دوره موروماچی شکل گرفت و با پشتیبانی طبقه جنگجویان بدل به بزرگترین مکتب نقاشی در ژاپن شد. مؤسس این مکتب یعنی کانو ماسانوبو[1] با ترکیبی از موضوعات و روش‌های نقاشی چینی و یاماتوئه به خصوص نقاشی آب مرکب، سبکی پدید آورد که در آن بویی از آیین ذن نبود و به مذاق طبقه حاکم یعنی جنگجویان سازگار بود. در واقع گفته می‌شود این نقاشی ترکیبی از نقاشی چینی و ژاپنی است. در این مکتب از نقاشی‌های بسیار بزرگ برای دیوار قلعه‌ها و معابد تا نقاشی‌های کوچک برای روی بادبزن‌های ژاپنی خلق می‌شد. معروفترین نقاش این مکتب کانو اِیتوکو[2] است که خود یکی از بزرگترین نقاشان تاریخ نقاشی ژاپن هم محسوب می‌شود.
[1] 狩野正信/Kanō Masanobu(1434-1530).
[2] 狩野永徳/Kanō Ētoku(1543-1590).