ابو محمد عبدالقادر گیلانی
از ایرانیانی که اولاد و احفاد او در پاکستان از خانواده های بزرگ و مشهور هستند، ابو محمد عبدالقادر گیلانی یا جیلانی است. ابومحمد، در یکم رمضان 471ق/ 22 اسفند 457 ش/ مارس 1078م، در روستای پشتیر یا به قولی نیف، یا نایف، در حوالی صومعه سرا، از توابع استان گیلان، در زمان سلجوقیان ( 1037- 1157 م/ سده پنجم تا ششم هجری قمری ) در خانواده های مسلمان و متدین زاده شد. پدرش موسی جنگی دوست فرزند عبدالله گیلانی و مادرش فاطمه امالخیر دختر عارف مشهور سید عبدالله صومعه ای از مشایخ بزرگ گیلان بود. نسب عبدالقادر را از طرف پدری به سادات نسل "حسن بن مثنی" و از جانب مادر به امام جعفر صادق علیه السلام می رسانند[۱]
عبدالقادر در سن 19 سالگی از گیلان به بغداد رفت و علوم ادبی و حدیث و فقه چهار فرق اهل سنت را نزد استادان آنجا آموخت و در مجموع از دورس 16 ایستاد حدیث و 5 استاد علم فقه آموخت. وی دو استاد در طریقت داشت و خرقه از دست آنها گرفت و سلسله تصوف قادریه را بنیان نهاد و رهبر "طریقت قادریه" شد. وی مذهب حنبلی داشت و به موضع گیریهای انتقادی علیه تشییع و شیعیان امامیه شهره داشت. از آثار اوست:
- بشائرالخیرات؛
- تفسیر الجیلانی؛
- آداب السلوک؛
- التوصل الی منازل الملوک.
دیوان اشعاری به زبان فارسی نیز به وی منسوب است. وی در 561ق/ 1166م دار فانی را وداع گفت (ویکی تصوف). وی در بغداد درگذشت و آرامگاهی در محله باب الشیخ مدفون شد. بقعه مادر ایشان در صومعه سرا به نام "بقعه سیده نساء" مورد احترام مردم است. از اولاد و احفاد او در پاکستان، خاندان بزرگ و مشهور گیلانی است و "سید یوسف رضا گیلانی"، نخست وزیر پیشین و رئیس حزب مردم پاکستان و رئیس جدید مجلس سنای پاکستان از خاندان اوست[۲].
نیز نگاه کنید به
ایرانیان و ایرانی تباران در پاکستان
کتابشناسی
پیوند به بیرون
محییالدین عبدالقادر گیلانی، قابل بازیابی از https://www.britannica.com/biography/Abd-al-Qadir-al-Jilani
عبد القادر گیلانی، قابل بازیابی ازhttps://shaikhabdalqadir.org/about-him/biography/
عبد القادر گیلانی، قابل بازیابی از https://ganjoor.net/gilani
حسینی, مریم و رجبی نیا، مریم . (2018). احوال و آثار عبدالقادر گیلانی و بررسی و مقایسة پیرنامه های نوشته شده دربارة او تا قرن دهم هجری قمری. متن پژوهی ادبی, 22(75), 7–40. ، قابل بازیابی از https://ltr.atu.ac.ir/article_8541.html
نویسنده مقاله
محمد مهدی توسلی