ذوالفقار علی بوتو
ذوالفقار علی بوتو، از خانوادهای ایرانی الاصل، از بلوچ های بلوچستان ایران، در 5 ژانویه 1928م، در یک خانواده اشرافی راجپوت، که مسلمان شده بودند، زاده شد[۱]. وی محبوبترین نخست وزیر پاکستان از سال تاسیس پاکستان تا امروز بوده است. وی شیعه مذهب، فرزند شاهنواز بوتو و خورشید بیگم بود. از 12 اوت 1973م، رئیس جمهور پاکستان شد و تا 1977 در همین سمت باقی ماند.
در همان سال با کودتای نظامی ژنرال محمد ضیاءالحق حکومت بوتو سرنگون شد و به دستور وی دستگیر و به اعدام محکوم شد. وی دو سال در زندان ماند اما نتوانست خود را از اعدام تبرئه کند و سرانجام به دستور ضیاءالحق در 4 آوریل 1979 اعدام شد. بوتو بنیانگذار حزب مردم پاکستان (Pakistan People Party) بود. وی در 1950 م از دانشگاه برکلی کالیفرنیا در رشته علوم سیاسی فارغ التحصیل شد و بعد از بازگشت به پاکستان، در 8 دسامبر 1951 با همسر دوم خود، که بانوی کرد ایرانی الاصل به نام نصرت اصفهانی (نصرت بیگم) بود، ازدواج کرد.
حاصل این پیوند، چهار فرزند (دو دختر و دو پسر) به ترتیب به نام های بی نظیر (تولد: 1953م)، مرتضی (1954م)، فاطمه/ صنم (1957م) و شهنواز (1958م) بود. وی سیاستمداری ناسیونالیست و سوسیالیست با دیدگاه های خاصی در مورد دمکراسی مورد نیاز پاکستان بود و بیشتر به روابط همسایه شرقی خود (کشور چین) علاقه داشت. وی با تاسیس حزب مردم، به صراحت اعلام کرد که اسلام، ایمان ماست؛ دموکراسی، سیاست ما و سوسیالیسم، اقتصاد ماست[۲].
نیز نگاه کنید به
ایرانیان و ایرانی تباران در پاکستان
کتابشناسی
- ↑ Encyclopaedia Britanica, Zulfikar Ali Bhutto
- ↑ ویکی وحدت، دانشنامه وحدت مذاهب اسلامی، قابل بازیابی ازhttps://fa.vikivahdat.com
محمد مهدی توسلی