شاهکارهای ادبی تایلند
در دوران تازه یعنی از ۱۹۰۰م به بعد، تایلندیها به آثار «دوک مای سود» (Dokmaisod) علاقه نشان دادهاند که معروفترین داستانهای او عبارتند از: فودی (Phu Di)، نونگ نای روی (Nung Nai Roy)(به معنای یکدرصد)، نیت (Nit) ، چایچانا خونگ لوانگ (Chaichana Khong Luang) و ناروبان (Naruban). بسیاری از آثار او را در مدارس تایلند درس میدهند.
کتاب تونگ ماهارات (Tung Maharat) دربارهٔ زندگی روستایی است و لونگ فرای (Long Phrai) ماجراهای جنگل است. اینها دو اثر مهم و معروف «مالای چو پینیج» (Malai Choopinij) هستند که در نوشتن داستان کوتاه تایلندی سرآمد بود؛ کتابهای وی را با دو نام مستعار یعنی«مای آنونگ» (Mae Anong) و «نوی اینتانون» (Noi Intanon) منتشر میکنند.
از میان نویسندگان برجسته و مدرن تایلند باید از نویسندگان زیر نام ببریم: «یاکوپ» (Yakhop) نویسنده داستان پوچاناسیپ تیت (Phu Chana Sip Thit)(درباره دربار پادشاهی برمه)، «سری بورافا» (Sri Burapha) و اثر عاشقانه مشهور او، کانگ لانگ فاپ (Khang Lang Phap).
کریشنا آسوکسین (Krishna Asokesin)، نویسنده بیش از یکصد داستان دربارهٔ عشق و مشکلات زندگی خانوادگی.
«سووانی سوخونتا» (Suwanee Sukhontha) و داستان چوکان (Chu Kan) درباره پزشک جوانی که برای کار به روستا میرود.
و سرانجام «کوکریت پراموج» (Kukrit Pramoj) نخستوزیر پیشین و اثر مشهور وی بهنام سیفاندین (Si Phandin). سی فاندین درواقع تصویری از جامعهٔ تایلند در دوران سلطنت چهار پادشاه، از رامای پنجم تا رامای هشتم، را نشان میدهد (164-2000:162 .(Thailand into the
«تامات آی بس» (Thamaat Ibes) یکی از شعرای ملی تایلند است که حدود ۲۵۰ سال پیش میزیست و اشعار وی دربارهٔ میهندوستی و اخلاقگرایی است. او علاقهٔ خاصی به حافظ شیرازی داشت و او را یکی از بزرگترین شاعران جهان میدانست و معتقد بودکه طراوت و تازگی اشعار حافظ هرگز از میان نخواهد رفت.
«مونتری آموی جانی» (Montri Amoyjani)، شاعر معاصر تایلند و از اعضای فرهنگستان زبان تایلند است که اشعار حافظ، خیام و عطار را به تایلندی ترجمه کرده است. او که در ۲۰۰۶ درگذشت، اشعار چند بُعدی حافظ را نشانه هوش و جهانبینی عمیق وی میدانست[۱][۲].
نیز نگاه کنید به
زبان و ادبیات تایلند؛ تاریخ ادبیات و سبکهای ادبی تایلند؛ ادبیات سنتی تایلند
کتابشناسی
- ↑ پاکآئین، محسن(1390). تایلند. مشهد: آفتاب هشتم،ص.۱۳۰.
- ↑ الهی، امیر سعید(1391). جامعه و فرهنگ تایلند. تهران: موسسه فرهنگی هنری و انتشارات بینالمللی الهدی،ص.238-242.