فرزند خواندگی کودکان چینی
طبق آمار، سالانه بیش از 10هزار کودک چینی توسط خارجیها به فرزندی پذیرفته میشود که نیمی از آنها را آمریکاییها به فرزندی قبول میکنند. تنها در سال2006میلادی، حدود6493هزار کودک چینی از این طریق وارد آمریکا شدند و در 10سال گذشته بیش از50هزار کودک چینی در اختیار افراد خواهان فرزند گذاشته شده که 80درصد آنان توسط خانوادههای آمریکایی به فرزند خواندگی پذیرفته شدهاند[۱].
براساس آمار منتشره، تا سال2004 بیش از1/6میلیون کودک خارجی زیر 18سال توسط خانوادههای آمریکایی به فرزند خواندگی پذیرفته شدهاند که تنها در سال2002 حدود21هزار کودک توسط آمریکاییها به فرزند خواندگی پذیرفته شد که 6هزار نفر از آنها چینی بوده و این کشور در رتبهی نخست واگذاری کودک برای فرزند خواندگی قرار دارد. تنها در واشنگتن بیش از یکهزار خانواده دارای فرزند چینی هستند و انجمنی به نام انجمن خانوادههای دارای فرزند چینی تشکیل شده است.
دولت چین برای واسپاری کودکان چینی به فرزند خواندگی ادارهای تحت عنوان«مرکز فرزند خواندگی چین(China Centre of Adoption Affairs. CCAA)» ایجاد کرده که ضمن نظارت بر یتیمخانهها، صلاحیت افراد پذیرندهی کودک به فرزند خواندگی را تعیین میکند. این مرکز قوانین و مقررات سفت و سختی را برای تحویل دادن کودک به خانوادههای متقاضی وضع کرده است که از جمله میتوان به مجرد نبودن متقاضی، چاق نبودن، داشتن حداقل تحصیلات مقطع دیپلم، نداشتن بیماریهای حاد همچون ایدز و سرطان، نداشتن سوء سابقهی کیفری، داشتن حداقل80هزار دلار سرمایه و داشتن درآمد سالانه 20هزار دلار اشاره کرد.
این اداره پس از یک سال تحقیق و بررسی پیرامون خصوصیات اخلاقی فردی و خانوادگی افراد متقاضی، بین 3 تا5 هزار دلار بابت هزینههای مرکز و 10 هزار دلار برای پدر و مادر کودک از متقاضی دریافت و با شرایط خاصی کودک را تحویل آنان میدهد.
متقاضیان بایستی هر سال حداقل یک بار کودک را برای دیدار با والدین به چین بیاورد و در طول سال با سفارت و یا کنسولگری چین در آن کشور در ارتباط بوده و در کارگاههای مشاورهای و مراسم و جشنهای چینی که در نمایندگی چین در آن کشور برگزار میشود کودک را شرکت دهد. این مرکز چنانچه تشخیص دهد خانودهای دیگر صلاحیت نگهداشتن کودک را ندارد، او را پس میگیرد. چین از این طریق بخشی از نیروهای مورد نیاز خود را با هزینهی دیگران تربیت و در میان جامعهی آمریکایی نفوذ پیدا میکند.[۲]
نیز نگاه کنید به
وضعیت بهداشت و سلامت جامعه در چین؛ سیاست ها، قوانین و مقررات بهداشتی در چین
کتابشناسی
- ↑ Ewing, kent(2007). The Mistery of China’s lost Girls. Asia Times
- ↑ سابقی، علی محمد (1392). جامعه و فرهنگ چین. تهران: موسسه فرهنگی، هنری و انتشاراتی بین المللی الهدی، جلد1، ص.377-378.