قیام باسماچیان در تاجیکستان

از دانشنامه ملل

باسماچی (از مصدر Basmach) واژۀ ترکی به معنای مهاجم و راهزن و چپاول­گر است و در اصطلاح فارسی عیار خوانده می‌شود. باسماچیان گروه مسلحی به نمایندگی مردم ترکمنستان، باشقیرستان و شبه جزیرۀ

کریمه بر ضد حکومت روسیه تزاری بوده که در 1918 با چهره ملی ـ مذهبی ظاهر شدند و لقبی است که به مخالفان نظام جدید داده شد. این اصطلاح از طرف روس‌ها به منظور تحقیر و سرکوب مجموعه نیروهایی که در مقابل پیشروی بلشویک‌ها درآسیای مرکزی مقاومت می‌کردند به کار برده و بعدها بر بسیاری از حرکت‌های مسلحانۀ سیاسی دیگر نیز اطلاق شد.

از آنجا که در میان باسماچیان عده‌ای راهزن نیز به مردم پیوسته و بعضاً دست به چپاول اموال مردم می­‌زدند، لذا کل قیام‌گران مورد تحقیر قرار گرفتند و جنگ‌های نیروهای شوروی با باسماچیان را برخی نزاع کمونیسم با ضدکمونیسم و برخی مبارزه روس‌­ها با مسلمانان می‌دانند.

باسماچی‌ها مجموعه‌ای یک دست و هماهنگ نبودند و طیف وسیعی از نیروهای مختلفی را که با انگیزه‌های متفاوت در مقابل بلشویک‌ها ایستادگی می‌کردند شامل می‌شد. تأثیرات تاریخی این جنبش در فرهنگ و روحیۀ اجتماعی امروز برخی از مردم ماوراءالنهر و در دوران جنگ­‌های داخلی بارز و در واقع نوعی الگوبرداری از جنبش آنان بود[۱][۲].

نیز نگاه کنید به

تاریخ تاجیکستان؛ تاریخ معاصر تاجیکستان

کتابشناسی

  1. خدایار، ابراهیم (1384)، از سمرقند چو قند، چاپ اول، تهران: اشاره، ص. 190
  2. زهریی، حسن(1391). جامعه و فرهنگ تاجیکستان. تهران: سازمان فرهنگ و ارتباطات اسلامی (در دست انتشار)، ص. 33