مجلس العلمای زیمبابوه

از دانشنامه ملل
اسماعیل بن موسی منک(1403). برگرفته از سایت ویکی وحدت، قابل بازیابی از https://fa.wikivahdat.com/wiki/%D8%A7%D8%B3%D9%85%D8%A7%D8%B9%DB%8C%D9%84_%D8%A8%D9%86_%D9%85%D9%88%D8%B3%DB%8C_%D9%85%D9%86%DA%A9

فعالیت‌های آموزشی، تبلیغی و خدماتی گسترده برای اهل تسنن داشته و موسسه‌ای وابسته به سازمان رابطه العالم الاسلامی است و بزرگ‌ترین مسجد هندی‌ها و نیز برخی جمعیت‌های اسلامی، مؤسسات اسلامی و حتی جماعات مسلمان زیمبابوه را هدایت و مدیریت می‌کند. شعبات آن تقریباً در تمام شهرهای زیمبابوه وجود دارند. ریاست این سازم

ان با "شیخ موسی منک" (هندی الاصل) می‌باشد. وی تاکنون نسبت به تأسیس مدارس آموزشی و تبلیغی چون دارالقرآن اقدام نموده است.

تمام جمعیت‌های اسلامی تحت نظارت مجلس العلما، ارتباط نزدیکی با یکدیگر دارند و به طور هماهنگ فعالیت می‌کنند.

نقش مجلس علما همانند «شورای مفتی» در سایر کشورهای اسلامی است. تعداد اعضای آن اکنون هشتاد نفر و بیش‌تر آن‌ها مالزیایی هستند. در سال‌های اخیر، تعدادی از علمای بومی آفریقایی نیز در آن عضویت پیدا کرده‌اند. هدف اصلی از تأسیس این مجلس، توسعه و تقویت تعالیم دینی و تبلیغات اسلامی بر اساس مذهب تسنن در زیمبابوه است. به جهت رعایت مسائل امنیتی، این سازمان هیچ گاه فعالیت درونی خود را علنی نساخته است.

فعالیت‌ها

شیخ موسی منک در تمام امور دینی و فعالیت‌های اسلامی، مجلس العلما را هدایت کرده از اقدامات آن به شدت پشتیبانی می‌کند. بعضی از مراکز اسلامی که توسط این مجلس ایجاد شده و یا حمایت می‌شود، عبارتند از: دارالعلم؛ مركز تبليغات اسلامی بولاوايو؛ سازمان زنان حضرت فاطمه زهرا(س)؛ مجتمع اسلامی امام خمینی(ره) کادوما؛ سازمان جوانان مسلمان(زيميو)؛ جماعت مسلمانان سنی؛ سازمان اسلامی كوئه كوئه؛ مرکز آموزش اسلامی چينييكا و ... [۱].

نیز نگاه کنید به

ادیان در زیمبابوه؛ اسلام و مسلمانان زیمبابوه؛ نهادها و مراکز دینی مسلمانان زیمبابوه

کتابشناسی

  1. ایپکچی، محمدحسن (1399). جامعه و فرهنگ زیمبابوه. تهران: موسسه فرهنگی، هنری و انتشارات بین المللی الهدی، ص.149-150.