محمدعلی شمسالدين شاعر لبنانی
محمدعلی شمسالدین (1942) از جمله شاعران پرکار سه دهه اخیر لبنان است که آثار او همچون بیشتر شاعران نوپرداز و متعهد معاصر عرب، آمیزهای از اصالت ادبی و تجربه نوگرایی است. شمسالدین در آثار خود هم از ادبیات و شعر معاصر مغرب زمین الهام گرفته است و هم از بزرگان شعر و ادب مشرق زمین همچون حافظ و مولانا. شعر او، شعر نمادها و پرسشهای فلسفی درباره عشق، مرگ، هویت، میهن و دین است. کتاب شیرازیات او که در سال 2005 مجال نشر یافت، نشان از دغدغههای شرفی و دینی او دارد. به باور او شعر حافظ نماد ضمیر انسانی اسلامی در روزگار خشونت و سلطه مغولان است. وی تأکید میکند امروز هم شعر حافظ بازتاب دهنده روح انسانی این تمدن است که پس از 7 قرن چهره نموده است و گواهی میدهد که اسلام آیین عشق، آزادی و انساندوستی است. شیرازیات، مرهون 5 سال مطالعه و تأمل در دیوان لسانالغیب و بازسرایی 75 غزل از غزلیات آن است.[۱] قصائد قاچاق شده به دوستم آسیا (1983)، آیا زمان آن نرسیده است که رقص پایان پذیرد (1988)، باغ چهار فصل (1988)، نماز گل آفتابگردان (1994) و در چاهها شخم میزند (1996) از دیگر آثار این شاعر سرزمینهای جنوب لبنان است که برخی از آنها به زبانهای دیگر ترجمه و یا موضوع پژوهشهای دانشگاهی قرار گرفته است.[۲][۳]
نیز نگاه کنید به
کتابشناسی
- ↑ شمس الدين محمد علی. (2005). شیرازيات. بيروت: اتحاد الكتاب العرب، ص. 11-12.
- ↑ مؤسسة جائزة عبد العزيز بن سعود البابطين للابداع. (2005). معجم البابطين للشعراء العرب المعاصرين، ج ۴، الطبعة الأولى. ص. 53.
- ↑ صدر هاشمی، سید محمد (1392). جامعه و فرهنگ لبنان. تهران: موسسه فرهنگی،هنری و انتشاراتی بین المللی الهدی، ص. 202-203.