موزه تاریخچه سرامیک جینگ دجن

از دانشنامه ملل


موزه سرامیک در کوه های «پانلونگ(Panlong)»، بیرون از شهر «جینگ دِجِن»(Jingdezhen) از استان «جیانگشی(Jiangxi)» واقع شده است. «پانلونگ» به معنای "اژدهای حلقه زده" است، و مکان موزه در یک محل باستانی تولید سرامیک در چین واقع شده که از دامنه کوه برای تولید سرامیک استفاده می کردند و به همین سبب به «کوره اژدها» معروف است. ساختمان موزه در سال 1980 ساخته شده است.

نخستین سرامیک های ساخته شده در جینگ دِجِن مربوط به بیش از 1700 سال قبل و کوره های این منطقه در دوران های سلطنت «کانگشی(kangxi)»، «یونگجِن(Yongzheng)» و «چیانلونگ(Qianlong)» از  دودمان چینگ ساخته شده و توسعه یافته است. در این کوره ها افزون بر استفاده از سنت های موفق قبلی لعاب ها و تکنیک ها، بسیاری از اشکال تکنولوژی جدید سرامیک اختراع شد که برخی از آنها در خارج از کشور مورد استقبال قرار گرفت، اگرچه تعداد کمی از خارجی ها از منبع اصلی آنها اطلاع دارند.

معماری ساختمان موزه به سبک معماری دوران سلسله های مینگ و چینگ است. ساختمان ها شامل سالن های نمایش، کارگاه ها، مناطق شیشه ای، فروشگاه ها، اقامتگاه ها، کتابخانه، مناطق اداری و غیره هست.

«باغ چینگ» یکی از مجموعه ساختمان‌های درون محوطه موزه است و در مکانی خلوت و ساکت و در دره ای جنگلی قرار دارد که کپی ساختمانی از دوران سلسله چینگ به نام «یوخوا تانگ(Yuhua Tang)» با سازه هایی سنتی و کنده کاری شده و دکوری ساده و زیبا است. در این ساختمان تعدادی مجسمه اسب سنگی باستانی و همچنین برخی از سرامیک های باستانی وجود دارد.

آنچه در این موزه تاریخ سرامیک بیشتر جلب توجه می کند، نمایش تعدادی آثار ارزشمند از سرامیک های باستانی و صنایع دستی که این سرامیک ها در ابتدا با آنها ساخته شده اند هست.

در تالار بزرگ «یوهوا تانگ» تعدادی از این سرامیک های ارزشمند به نمایش گذاشته شده که شامل نمونه هایی از قطعات مربوط به دوران سلسله مینگ از دوران سلطنت «یونگله» و «شوانده» کشف شده است. لعاب ها براق و صاف و دارای تاریخ و نشان سلطنت و شاهکاری هنری از آن زمان، و همچنین دارای ارزش علمی و تحقیقی فوق العاده.

بیش از 150 صنعتگر با تجربه و مسن، همراه با نسل جوانی که سنت دیرین سرامیک سازی را تعقیب می کنند را می توان در حال گِل کردن خاک رس، طرح زدن روی ظروف، لعاب زدن مشاهده کرد. فرآیند تولید اساساً همان چیزی است که در دوران سلسله مینگ و چینگ ثبت شده است. این کارگاه‌ها خودشان آثار هنری هستند، زیرا کپی هایی از معماری واقعی صنعتگران سرامیک باستانی می باشند[۱].

نیز نگاه کنید به

کتابشناسی

  1. سابقی، علی محمد(1392). جامعه و فرهنگ چین. تهران: موسسه فرهنگی، هنری و انتشاراتی بین المللی الهدی