مولانا محمد حسین آزاد
مولانا محمد حسین آزاد مشهور به شمس العلما، فرزند آقا محمد باقر فرزند محمد اکبر فرزند محمد شریف فرزند آخوند محمد شکوه، در دهلی، در 1245 ق / 1830م زاده شد.
داستان نویس، منتقد و روزنامه نگار، در خانواده ای روحانی و با فرهنگ شیعی که تبارشان به سلمان فارسی می رسید، زاده شد. نیاکانش از ایرانیانی بود که از همدان به کشمیر کوچیده بودند. پدرش محمد باقر از دانشوران و خطیبان برجسته و از پیشگامان روزنامه نگاری در شمال هند بود. آزاد به سفارش پدر در کالج فقه حنفی خواند.
فن سخنوری و شعر را از دوست پدر خود محمد ابراهیم ذوق (1204- 1271ق/ 1789- 1854م) و سپس از آقاجان عیش آموخت. نوشته های منظوم و منثور خود را در دهلی اردو اخبار منتشر می کرد. پس از درگذشت پدر از دهلی گریخت و در 1861 به لاهور رفت و چندی بعد به خدمت آموزش و پرورش پنجاب درآمد و در 1889م بازنشسته شد و در 1328ق/1910م بدرود حیات گفت. از وی 23 اثر باقیمانده است، از جمله:
- تصحیح دیوان ذوق دهلوی؛
- دستور زبان فارسی در شبه قاره؛
- آموزگار فارسی؛
- تذکره علما در شرح احوال چهل تن از علمای هند؛
- مکتوبات آزاد؛
- سفرنامه سیر ایران[۱].
نیز نگاه کنید به
مطالعات ایرانی و ایران شناسی در پاکستان
کتابشناسی
- ↑ توسلی، محمد مهدی(1403). یادداشت های روزانه.
نویسنده مقاله
محمد مهدی توسلی
پیوند به بیرون
مقالات مرتبط با محمد حسین آزاد، پورتال جامعه علوم انسانی، قابل بازیابی از https://ensani.ir/fa/article/author/130072
آزاد، محمدحسین (دهلی ۱۲۴۵ـ ۱۳۲۸ق)، ویکیجو، قابل بازیابی از https://wikijoo.ir/index.php/
آزاد، محمد حسین. دایره المعارف بزرگ اسلامی، قابل بازیابی از
آزاد، محمد حسین. دانشنامه ایران، قابل بازیابی از
فیلم محمد حسین آزاد، آپارات، قابل بازیابی از https://www.aparat.com/v/t839p2g