نظام رسانهای تایلند
از نظر اداری، نظام رسانهای تایلند سازمان منسجمی ندارد و نهادهای گوناگون دولتی، هر یک بر بخشهای گوناگون آن نظارت دارند. مهمترین سازمانهای دولتی ناظر یا گردانندهٔ رسانههای گروهی عبارتند از:
سازمان رسانههای گروهی تایلند
سازمان رسانههای گروهی تایلند (The Mass Communication Organization of Thailand (MCOT)) که در ۱۹۵۵م تأسیس شده، تاکنون چندبار تغییر نام داده است و از ۱۹۷۷م با عنوان کنونی شناخته میشود؛ امروزه دارای یک کانال تلویزیونی (کانال ۹)، یک کانال ماهوارهای، چند ایستگاه فرستندهٔ رادیوئی و صاحب امتیاز یگانه خبرگزاری رسمی تایلند است.
سازمان پخش ملی تایلند
سازمان پخش ملی تایلند (National Broadcasting Services of Thailand (NBT)) که یک سازمان دولتی است از ۱۹۳۰م سرگرم فعالیت است و ۸ شبکهٔ تلویزیونی داخلی، ۱۵۰ ایستگاه رادیویی و کانال ۱۱ تلویزیون تایلند را اداره میکند. از سال ۱۹۳۸م پخش برنامههای خارجی به زبانهای فرانسه و انگلیسی را آغاز کرده است و امروزه به ۱۲زبان گوناگون (عمدتا منطقهای) برنامهٔ رادیویی پخش میکند.
کمیتهٔ اجرایی رادیو و تلویزیون
کمیتهٔ اجرایی رادیو و تلویزیون (Radio and Television Executive Committee (RTEC))وابسته به ادارهٔ کل روابط عمومی دولت است که در ۱۹۷۵م تشکیل شده است و ۱۷ نماینده از ۱۴ سازمان دولتی در آن عضویت دارند. این کمیته بر امور اداری، حقوقی، فنی و برنامهریزی رادیو و تلویزیون تایلند نظارت دارد.
در دسامبر ۲۰۰۷م و در دولت نظامی وقت، قانون جدید پخش امواج رادیو تلویزیونی به تصویب پارلمان رسید که از مارس ۲۰۰۸م اجرایی شد. این قانون جایگزین قانون قبلی میشودکه حق انحصاری پخش امواج رادیویی تلویزیونی را فقط در اختیار دولت و سازمانهای دولتی قرار میداد. بهموجب قانون جدید، همهٔ ایستگاههای رادیویی و تلویزیونی خصوصی باید از سازمان پخش کشور که مجلس سنا آن را منصوب میکند، مجوز فعالیت دریافتکنند.
از دسامبر ۲۰۱۰م، سازمان پخش ملی تایلند (NBTC) کارهای مخابراتی را هم برعهده گرفت و پخش امواج تلویزیونی و رادیویی به بخش خصوصی سپرده شد. ایستگاههای تلویزیونی و رادیویی به سه گروه تجاری، غیر تجاری عمومی و اجتماعی تقسیم میشوند. ایستگاههای تجاری میتوانند در سه سطح ملی، منطقهای و محلی برنامه پخشکنند[۱].
نیز نگاه کنید به
رسانهها و وسائل ارتباط جمعی تایلند؛ جایگاه رسانه در تایلند؛ رادیو در تایلند؛ تلویزیون در تایلند
کتابشناسی
- ↑ الهی، امیر سعید(1391). جامعه و فرهنگ تایلند. تهران: موسسه فرهنگی هنری و انتشارات بینالمللی الهدی،ص.294-295.